نابود شدن حسنات

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود:

روز قيامت فردى را مى آورند و او را در پيشگاه خدا نگه مى دارند و كارنامه اعمالش را به او مى دهند، اماحسنات خودرا در آن نمى بيند.

عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى بينم!  به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت.

سپس مرد ديگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند.

 عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده ام!  گفته مى شود: فلانى از تو غيبت كرد و من حسنات او را به تو دادم.

جامع الأخبار، ص 412

امام صادق (ع) مےفرمايند ، يك مؤمن چهار چيز بايد داشته باشد :

 خانه وسيع
 سواري خوب
 لباس زيبا
 چراغ پر نور

شخصي پرسيد ما كه نداريم چه كنيم؟
حضرت فرمودند: اين حديث باطن هم دارد :

 منظور از خانه وسيع، صبر است كه بيان گر روح بزرگ است.
 مركب خوب، عقل است.
لباس زيبا، حيا است.
چراغ پر نور، علم است كه ثمره آن بندگي است.

منبع: كافي، جلد ٦

سوره مبارکه اخلاص را با اخلاص بر زبان داشته باش.
با خلق خدا مهربان باش.
از سخنان ناهنجار اگر چه به مزاح باشد بر حذر باش.
خلاف مگو اگر چه به مطایبت باشد.
از قسم خوردن اگر چه به راست باشد احتراز کن.
چه ایستاده‌ای دست افتاده گیر.
تا می‌توانی نماز را در اول وقت به جا آور.
تجارت را مغتنم بشمار که انسان بی کار از دنیا و آخرت هر دو می‌ماند.
داد و ستد مانع بندگی نیست رجال لاتلهیهم تجارة و لا بیع عن ذکر الله و اقام الصلوة وایتاء الزکوة.

حضرت_علامه_حسن_زاده_آملی

اجابت دعای مضطر

 امام باقر(ع) در بيان اين فرمايش خداى تعالى كه می فرمايد: «أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ…؛ يا كسى كه پاسخ مى دهد به درمانده، هنگامى كه او را مى خواند» نمل، آیه 62؛ فرمودند: اين آيه در باره قائم(عج) نازل شده است… جبرئيل به صورت پرنده سفيدى بر ناودان كعبه نشسته و نخستين بیعت کننده از میان خلق خداوند است و بعد سيصد و سيزده نفر با او بيعت مى كنند.

 پس هر كس كه در راه مانده باشد در آن ساعت مى رسد، و كسى كه [راه نیفتاده باشد] از بستر خود ناپديد مى شود و اين همان فرمايش امير المؤمنين(ع) است كه مى فرمايد: «آن گمشدگان از بسترهايشان» و نيز همان فرمايش خداى عزّ و جلّ است «فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ…؛ در نيكي ها پيشى بجوئيد، هر كجا كه باشيد خداوند همگى شما را باز مى آورد.»

سپس آن حضرت فرمود:
خيرات(در آیه مذکور) همان ولايت ما خاندان است.

 الغيبة، ص436

1⃣حیا از خداوند، که آگاه و بصیر است.
2⃣حیا از پیامبر (ص) که اعمال ما بر او عرضه می شود.
3⃣حیا از فرشتگان، که کارهای نیک و بد ما را می نویسند.
4⃣حیا از خودمان
5⃣حیا از مردم و همسایگان و افراد دیگر.

وقتی خدا را حاضر و ناظر بر اعمال خویش بشناسیم و هیچ جایی را خلوت ندانیم و باور کنیم که در محضر او پیدا و پنهان، روز و شب و …فرقی ندارد و علم او بر همه چیز و همه کس، محیط است.

این شناخت، عامل مهمّی در بازداشتن بندگان از خلافها و معصیت هاست. وقتی ما به خاطر حفظ آبروی خویش، در نزد دیگران کار بد نمی کنیم، چگونه راضی می شویم که آبرویمان نزد خدا برود؟ مگر او نمی بیند؟

قرآن می فرماید:
«اَلَم یَعلَم بِاَنَّ اللهَ یَری؟»
آیا نمی دانست که خداوند، می بیند؟

هر چه حیا و شرم انسان بیشتر باشد، گناهش کمتر خواهد شد….

حکمت های کاظمی،جواد محدثی

ابن_عباس می‌گوید:

 بهشتیان، آن هنگام که در بهشت هستند، چیزی مانند خورشید تابان را می‌بینند که بهشت را تابناک می‌کند و می‌گویند:

 خداوندا! تو در قرآن فرمودی: «لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا»(در آن خورشید را نمی‌بینند)، پس خداوند عزّ و جلّ جبرئیل علیه‌السلام را نزد آنها می‌فرستد و می‌فرماید: این آفتاب نیست، بلکه #علی و #فاطمه علیهما السلام هستند که خندیدند و از نور خنده آنها، بهشت درخشان شده است.

امالی صدوق، ص۲۱۲.

امام_صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:

 روزه روز غدير خم، برابر روزه عمر دنياست. اگر انسانى به درازاى عمر دنيا زندگى كند و [همه] آن را #روزه بدارد، ثواب روزه روز غدير را دارد و [نيز] روزه آن، در هر سال، نزد خداى عز و جل برابر صد حج و صد عمره مبرور و مقبول است و آن، عيد بزرگ خداست.

تهذیب الاحکام، ج۳، ص۱۴۳.