اربابِ لقمان به او دستور داد که در زمینش ،
برای او کنجد بکارد.
ولی او جُو کاشت.
وقتِ درو ، ارباب گفت : چرا جُو کاشتی؟

لقمان گفت : از خدا امید داشتم که برای تو کنجد برویاند.اربابش گفت : مگر این ممکن است؟!

لقمان گفت :
تو را می بینم که خدای تعالی را نافرمانی می کنی ودر حالی که از او امید بهشت داری.
لذا گفتم شاید آن هم بشود.
آنگاه اربابش گریست و او را آزاد ساخت.

امام صادق عليه السلام :

هر كس خوبى بكارد، خشنودى درو میكند
و هر كس بدى بكارد،پشيمانى می چيند،
هر كس هر چه بكارد، همان را دِرو مى كند

?كافى،ج2،ص458،ح19