روايت شده است كه يكي از احبار (عالم وکاهن) يهود نزد  ابوبكر آمد و به او گفت: آيا تو خليفه پيامبر اين امت هستي؟  پس به او گفت: ما در تورات مي خوانيم كه خلفاي پيامبران عالمترين امتهاي آنان هستند،  به من بگو خدا كجا است؟  آيا در آسمان يا در زمين است؟  ابوبكر به وي گفت: او در آسمان بر روي #عرش است . آن مرد يهودي گفت: چرا زمين را خالي از او مي بينم و بر حسب اين قول، او در جايي به خصوص وجود دارد و در جاهاي ديگر نيست؟   ابوبكر گفت: اين سخن  #زنديقان (كافران) است. برو گم شو و گرنه تو را مي كشم.      آن عالم يهودي رفت، در حالي كه تعجب  كرده بود و  اسلام را  تمسخر مي كرد.   امير مؤمنان حضرت علي عليه السلام به او برخورد و گفت: اي يهودي! من سئوال تو را و پاسخي كه به تو داده شد را دانستم  ما مي گوييم: خداي عز و جلّ  مكان را خلق كرد،  پس جايي ندارد و از اين كه در جايي بگنجد منزه است و او در همه جا هست، بي  آن كه  تماسي باشد يا جواري و علم او به  آن چه در آنها است، احاطه دارد  و هيچ چيز از آنها خالي از تدبير او نيست و من به تو در مورد  اين كه: آن چه در يكي از كتابهاي شما آمده است، آن چه را كه من ذكر كردم، تصديق و تاييد مي كند، خبر مي دهم. پس اگر آن را دريابي، آيا به آ ن ايمان مي آوري؟  آن مرد يهودي گفت: بله.    حضرت فرمودند: آيا در برخي از كتابهايتان اين را ديده اي  كه موسي بن عمران عليه السلام روزي نشسته بود كه يكي از  فرشتگان مشرق زمين نزد او آمد و حضرت موسي به وي گفت: از كجا آمده اي؟  گفت: از نزد خداي عز و جل. سپس فرشته اي از مغرب زمين نزد وي آمد و از او پرسيد: از كجا آمده اي؟  گفت: از آسمان هفتم به سوي تو آمده ام، از نزد خداوند متعال. پس از آن فرشته ديگري نزد او آمد  و گفت: از زمين هفتم به سوي تو آ مده ام، از نزد خداي متعال. موسي عليه السلام گفت: منزه باد خدايي كه هيچ جايي از او خالي نمي شود و به جايي، نزديكتر از جاي ديگر نيست.     آن مرد يهودي گفت: شهادت مي دهم خدايي جز  الله وجود ندارد ، اين همان حق است و تو بر حق هستي و شايستگي تو براي خلافت پيامبرت، بيشتر از  كسي است كه اين مقام را غصب كرده است.   ارشاد، ص 108