حسی شبیه زورو

12 مرداد 1398

دست دخترک در دست زن غریبه در پارک ،از این خانواده به آن خانواده این دختر شماست؟

که ناگهان بانویی از آن دور آرام آرام خودش را رساند و با کمال خونسردی کجا بود؟دختر من است

زن ناجی هم جزئیات را کامل تعریف کرد و در حالی که حسی شبیه زورو را در چشمانش میتوان دید بچه را تحویل مادرش داد.حالا شاید خانم زورو نمی دانست مصداق این حدیث امام رضا(علیه السلام)هم شده است.

هرکه اندوه ومشکلی را از مومنی دور کند ، خداوند در روز قیامت قلب اورا شاد میکند.کافی ،ج3،صفحه267

دنبال چه می گردیم وقتی ساده میتوان با انجام یک کار کوچک برای خود توشه ذخیره کنیم.

(#طنزانه

حالا نرید بچه ها را از وسط زمین بازی به زور بکشید و تو پارک بگردونید که این بچه کیه مثلا الکی گم شده،تا برایخودتون نیکی بخرید،مصادیق نیکی به خلق الله زیاده اشک بچه مردم را در نیارید)

مطلب قبلی

مطلب بعدی

8 نظر

آراي كاربران براي اين مطلب

5 ستاره:		(4)
4 ستاره:		(0)
3 ستاره:		(0)
2 ستاره:		(0)
1 ستاره:		(0)

4 رأی

ميانگين آراي اين مطلب:

5.0 stars

(5.0)

کلیدواژه ها: #به قلم خودم امام رضا خلق الله زرو کیست زورو قیامت کمک به دیگران

موضوعات: به قلم زهرا لینک ثابت

نظر از: اکرم شیرائی [بازدید کننده]

5 stars

نمیدونم تاسوعا بود یا عاشورا ،و عزاداریها به اوج خودش رسیده بود و به رسم هر سال خیابان های منتهی به مصلی پر بود از هیأت و دسته های عزاداری و اون موقع بود که من ناجی یه بچه شدم که هنوز صدای مامان مامانش در گوشم هست، وقتی دستش را توی دست مامانش که در صف منتظر گرفت نذری بود گذاشتم حس غیر قابل وصفی داشتم، الان هم که یادم میاد، موهای دستم در زاویه نود درجه قرار میگیرن ولی این هم خوب یادم که کلی پیش خودم غرو لند کردم که مامان چرا بچش را نذز، نذری کرده؟ البته من جای مامان نیستم و فقط گریه و مامان مامان گفتن اون طفل معصوم منجر به قضاوتم شد.

1398/05/12 @ 15:19

پاسخ از: منــــــــــاره [عضو]

منــــــــــــــاره

پس تو هم زورو بودی

1398/05/12 @ 16:54

نظر از: نردبانی تا بهشت [عضو]

یاس کبود۱۴

5 stars

خیلی قشنگ بود مخصوصا تکه آخرش خندم گرفت

1398/05/12 @ 17:37

پاسخ از: منــــــــــاره [عضو]

منــــــــــــــاره

ممنون همیشه بخندی

1398/05/12 @ 17:44

نظر از: لیلا مرادی [بازدید کننده]

سلام یاد خاطره‌ای افتادم، چند سال پیش زن عموم با دوتا بچه کوچکش از روستا آمده بودخانه پدرم که آنروزهاسر قایم مقام مینشستن برود دکتر،صبح زود بود بچه ها خواب بودن، ما به خاطر اینکه بیدار نشن آهسته سر گرم کار بودیم، به یک بار دیدیم یکی از بچه ها که سه یا چهار سالش بود نیست،در خونه رو چه طور باز کرده بود ما همه حیران بودیم، وای با زبان روزه من وهمسرم، برادرم، مادر، پدرم، خواهرم از ساعت 9تا اذان ظهر دنبال این بچه گشتیم، کلانتری ها رو زیر ورو کردیم،داشتیم دیونه میشدیم، اذان ظهر شد همه نا امید وضو گرفتیم نزدیک حسینیه علی اصغر (ع)بودیم متوسل شدیم، صدای از کوچه آمد بیایید از کلانتری زنگ زدن، خلاصه این پسر عموی ما چون تو روستا عادت داشت بره بیرون رفته بوده داخل یه مغازه خوراکی و اونجا نشسته بوده و مردم رو نگاه میکرده، صاحب مغازه نکرده اول ببینه این بچه مال کیه دیگه خواسته بره خونه خوب حالا این بچه رو چکار کنه زنگ زده پلیس، خیلی روز بدی بود بیچاره زن عموم همش از ما معذرت خواهی میکرد

1398/05/12 @ 19:04

نظر از: طوباي محبت [عضو]