#طنزانه

یادم هست اوایل طلبگی بود.یکی از دوستانمان عزیزی را از دست داده بود،گفتیم برای عرض تسلیت ودلجوئی به حضور شرفیاب شویم.

القصه گفتیم برای اینکه خالی از عریضه نباشد یکی از دوستان خوش سخن را با خودمان همراه کنیم. همه چیز داشت به خوبی پیش می رفت که وقت خدا حافظی شد و رفیق داغدار ما حرف از دلتنگی زدو که کاش عزیزم  نمی رفت و من به جای او می رفتم و… که ناگه سخن دوست خوش سخنمان همه را متحیر و متعجب و(هر چه در این قسم در نظر بگیرید)کرد و دهان باز نموده جهت دلداری  فرمود :ان شا الله هر چه زودتر شما هم به ایشان بپیوندید!!

نمی دانستم چشمان گرد شده خود را به کدامین قسمت عالم هستی بدوزم که بتوان لبخندم راکه حاکی از موج خنده ای در دلم بود را تا لحظاتی قایمش کنم وخلاصه بگذریم که نمی دانستیم از کدام در فرار کنیم و…… لذا این بخش از  حدیث پیامبر را خوب یاد گرفته ام ،که می فرماید:

زبان مؤمن در پس دل اوست، هرگاه بخواهد سخن بگويد درباره آن مى انديشد

تنبيه الخواطر ج 1 ، ص 106

و این سخن بزرگترها را که حاکی از دقت در کلام و عدم پر حرفی و حاضر جوابی است مدام تکرار میکن

                   حرف نزنی نمیگن تو لالی

فکر کنم بنده خدا از اون روز به بعد روزه سکوت گرفته باشه!!!