جواني نزد شیخی آمد واز او پرسيد:
 من جوان كـم سني هـستم امـا آرزو هـاي بزرگـي دارم و نميتوانم خـود را از نگاه كردن بـه دختـران جـوان منـع كـنم، چـاره ام چـيست؟

شیخ نيز كوزه اي پر از شير به او داد وبـه او توصـيه كـرد كـه كوزه را بـه سـلامـت به جـاي معـيني ببـرد و هـيچ چـيز از كوزه نريزد

واز یکی از شاگردانش نیز درخواست كرداو را هـمراهي كند واگر یک قطره از شـير را ريخت جلوي همه مردم او را حسابی كتك بزند!

جوان نيز شير را به سلامت به مقصدرساند و هيچ چيز از آن نريخت. وقتي شیخاز او پرسـيد چند دختـر را در سـر راهـت ديدي؟

جوان جواب داد هيچ، فقط به فكرآن بودمكه شير را نريزم كه مبـادا در جـلوي مردم كتك بـخـورم و در نـزد مـردم خـوار و خـفـيـف شـوم..

شیخ هم گفت: اين حكايت انسان مؤمن استكه هميشه خداوند را ناظر بر كارهايش ميبيندوحواسش را جمع میکند تا سمت
گناه کشیده نشود و از روز قيامت بيم دارد…