چهل روزه گلم بر نیزه ها شد                       رقیه همسفر با اشقیا شد

چهل روزه که خون جوشد ز هر سنگ         دل اهل حرم بهرت شده تنگ

چهل روزه که عالم داغدار است                   سر گلگون تو بر نی سوار است

چهل روزه غمت بر دل بمانده                      سرت بر روی نی قرآن بخوانده

چهل روزه که معجر بر سرم نیست               خبر از اکبر و از اصغرم نیست

چهل روزه که ما  ماوا نداریم                       یل ام البنین سقا نداریم

چهل روزه که ما آبی نخوردیم                      بود آب از غم ساقی نخوردیم

چهل روزه دگر رویت نبینیم                         شدیم حیران و ویرانه نشینیم

چهل روزه علی ماتم کشیده                          ز داغت قد زهرا شد خمیده

جهل روزه دعا کردم به جانت                      بیاید مهدی و حقت ستاند