امام کاظم‌علیه السّلام  فرمودند
 مَن سَرَّ مُؤمِنًا، فَبِاللهِ بَدَءَ، وَ بِالنَّبِیِّ صلی الله علیه و آله ثَنّی، وَ بِنا ثَلَّثَ هر کس مؤمنی را شاد کند، اوّل خدا را شاد کرده است، دوم پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را، و در درجه سوّم، ما را

شرح حدیث
کار نیک و خداپسند، همیشه به صورت عبادت و نماز و روزه نیست.
غم زدایی از دیگران، همدردی با مظلوم و محروم، رفع مشکلات مردم و خوشحال کردن مؤمنان از جمله کارهای نیک است که ثواب فراوان دارد.
تا توانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی باشد
به فرموده امام صادق علیه السلام
وقتی خداوند، مؤمن را از قبرش برمی انگیزد تا به صحرای محشر آید، همراه او شبح و مثالی خواهد بود که پیشاپیش او حرکت می کند. هرگاه مؤمن، به یکی از صحنه های هولناک قیامت برخورد کند، آن شبح به او می گوید: نترس و غمگین مباش. مؤمن به او می گوید: تو کیستی؟ گوید: من همان شادی و سُروری ام که تو در دل برادر مؤمنت وارد کردی
این چنین است که این عمل شایسته در دنیا، در آخرت به صورت راهنما و بشارت دهنده و همدم و همراه تجسّم می یابد و از سختیهای عرصات، مؤمن را عبور می دهد.
پس خوشحال کردن مؤمن، هم مایه ی پسند و شادمانی خداوند است، هم شادی پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) و ائمه معصوم عليهم السلام
در این زمینه، احادیث فراوانی نقل شده که شاد کردن مؤمن، شاد کردن خداست، البته این  ادخال سرور باید از راه صحیح و غیر حرام باشد تا خدا آن را بپسندد

 منابع
1⃣بحارالأنوار، ج ۷۱ ص ۳۱۴
2⃣ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، ج ۲  ص ۱۹۰