شهید دکتر چمران میگفت:

توی کوچه پیرمردی دیدم که روی زمین سردخوابیده بود …
سن و سالم کم بود و چیزی نداشتم تا کمکش کنم ؛
اون شب رخت و خواب آزارم می داد!
و خوابم نمیبرد از فکر پیرمرد …
رخت و خوابم را جمع کردم و روی زمین سرد خوابیدم
می خواستم توی رنج پیرمرد شریک باشم
اون شب سرما توی بدنم نفوذ کرد و مریض شدم …

اما روحم شفا پیدا کرد