حاج آقا مجتبی (ره) می ‌فرمودند:
 #همه_چیز_من_از_امام_رضا_(ع)_است

?اهل مسافرت نبودند اما زیاد به مشهد سفر می ‌کردند.
معتقد بودند باید زیاد به مشهد رفت و کم ماند. 

?آداب زیارت هم برایشان بسیار مهم بود.
همیشه می‌ فرمودند به زیارت که می‌روید تا به حرم نرسیده‌ اید استغفار کنید زیرا بعد از استغفار از در حرم که وارد شوی هرچه هستی قبولت کرده‌اند بعد که از در حرم داخل رفتید فقط صلوات بفرستید چون صلوات بهترین هدیه می‌باشد.
نکته دیگری که در آداب زیارت می ‌فرمودند این بود که از داخل مسجد به حرم بروید زیرا همین عبور دلتان را آماده می ‌کند.
تأکید داشتند که اگر حاجتی از آقا دارید پایین پای مبارک ایشان بایستید زیرا بی ادبی است و خلاف ادب است اگر چیزی از ایشان بخواهی و بالای سرشان بایستی.

?هر زمان ماه رمضان هم می‌شد قبلش به حرم امام رضا (ع) می‌رفتند و می‌گفتند که من به امام رضا (ع) می‌گویم آقا جان من قرار است ۳۰ شب برای مردم صحبت کنم شما مراقبم باشید تا حرف اشتباهی نزنم.

علاقه ایشان به امام رضا(ع) و ارتباطشان با ایشان بسیار عجیب بود به طوری که در زمانی که هم جوار آقا بودند درهای عنایت زیادی برایشان باز شده بود و با همین اسراری که برایشان فاش شده بود زندگی می‌کردند اما در زندگی ‌شان این اسرار را فاش نمی‌ کردند.

?در بیماری نیز بسترشان به سمت حرم امام رضا (ع) بود.
چند ساعت قبل از فوتشان که حالشان مساعد نبود دائم ذکر السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع) و السلام علیک یا اباالفضل (ع) می‌گفتند؛
?اما در آخرین لحظات عمرشان فرمودند السلام علیک یا اباالحسن علی بن موسی الرضا.

?منبع:
خاطراتی از مرحوم استاد
آیت الله العظمی #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی (ره)
توسط آقای محسن اسماعیلی از شاگردان استاد