گناهی که تو را پشيمان کند بهتر از کار نيکى است که تو را به خود پسندی وا دارد.

 دليل آن روشن است،
زيرا انسان معصيت کارى که از عمل زشت خود ناراحت مى شود به سوى پشيمانى و توبه و جبران آن گام بر مى دارد
حال آنکه آن کس که از کار نيک خود مغرور مى گردد گامى به سوى رياکارى بر مى دارد.

 توبه آثار شوم آن معصيت را  مى شويد
در حالى که غرور عُجب و ريا از کارهاى نيک، انسان را به پرتگاه گناهان كبيره مي كشاند .

 نهج البلاغه حكمت ٤٦.