در نَفیِ دنیاطلبی

« علاقه به دنيا، عقل را فاسد مى كند. قلب را از شنيدنِ حكمت ناتوان مى سازد و باعث عذابِ دردناك مى شود.
دنیا خانۂ آرزوهایی است که زود نابود می شود. و کوچ کردن از وطن حتمی است.
دنیا شیرین و خوش منظر است، که به سرعت به سوی خواهانش می رود، و بیننده را می فریبد.
سعی کنید با بهترین زاد و توشه از آن کوچ کنید و بیش از کفافِ خود از آن نخواهید و بیشتر از آنچه نیاز دارید طلب نکنید.»?

 غُررالحکم، ح 4878
 نهج البلاغه، از خطبه 45