بعضي چيزها براي آدم وظيفه است.گاهي به اون وظيفه  آگاهي داره و به خوبي انجام مي ده يا لااقل در حد توانش تمام سعيش را ميكنه.

گاهي هم بهش آگاهي نداره ؛كه بايد بيدار بشه؛

گاهي هم بيدار ولي خودش را به خواب زده ؛همون مصداق شعري هست كه هميشه تو بچگي هامون جزو افتخارات محسوب مي شد بخونيم (هركس كه نداندو بداند كه نداند در جهل مركب ابد دهر بماند)كه اين دسته افراد را بايد ولــــــــــــــــشــــون كرد.

راهپيمائي 22بهمن هم از همين وظايف است.اما امسال اين وظيفه رنگش حساس تر شده و حضور هم مهمتر شده است.

مثل واحد درسي كه اگه پاسش نكنيم سنوات ميشه.

راهپيمايي امسال يه نوع تجمع حضور سربازان حاج قاسم براي بيعت با رهبري.

ما ميخواهيم امسال يك مشت محكم شويم بر دهان اون هايي كه جرات حرف رودر رو را ندارند و پشت سر رجز ميخونند.

امسال ميخواهيم بگوييم فضا هاي مجازي و فيك ها و سايبري و….در مقابل حقيقت حضور ما لال خواهيد شد.

ميخواهيم بگوييم رهبرا امسال هم با سال هاي قبل فرق دارد