امام علي عليه السلام: أرسَلَهُ عَلي حِينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ و طُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ و اعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ وَانتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ و تَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ و الدُّنيا كاسِفَةُ النُّورِ، ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلي حِينِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها و إياسٍ مِن ثَمَرِها
خداوند او را در زماني فرستاد كه روزگاري بود پيامبري برانگيخته نشده بود، و مردم در خوابي طولاني به سر مي بردند، و فتنه ها بالا گرفته و كارها پريشان شده بود، و آتش جنگ ها شعله مي كشيد، و دنيا بي فروغ و پر از مكر و فريب گشته، برگ هاي درخت زندگي به زردي گراييده و از به بار نشستن آن قطع اميد شده بود

 منبع
نهج البلاغه، خطبه ۸۹