اى کسانى که ایمان آورده اید! هنگامى که با کافران در میدان نبرد رو به رو شوید به آنها پشت نکنید و فرار ننمایید

 و هر کس در آن هنگام به آنها پشت کند به غضب خدا گرفتار خواهد شد؛ و جایگاه او جهنّم است، و چه بد جایگاهى است! مگر آنکه هدفش از کناره گیرى، تجدید نیرو براى حمله مجدد و یا پیوستن به گروهى از مجاهدان باشد.

 منبع
انفال - ۱۶  - ۱۵

 فرار از جهاد ممنوع

اصولاً فرار از جنگ، یکى از بزرگ ترین گناهان در اسلام محسوب می شود.

در میان امتیازات فراوانى که على علیه السلام داشت، و گاهى خودش به عنوان سرمشق براى دیگران به آن اشاره مى کند، همین مسأله عدم فرار از میدان جهاد است، آنجا که مى فرماید:

«من هیچ گاه از برابر انبوه دشمن فرار نکردم  با این که در طول عمرم در میدان هاى زیاد شرکت جستم و هیچ کس در میدان جنگ با من رو به رو نشد مگر این که زمین را از خونش سیراب کردم».

در کتاب «عیون الاخبار» از امام على بن موسى الرضا علیه السلام در پاسخ یکى از دوستانش که از فلسفه بسیارى از احکام سئوال مى کند ـ در زمینه فلسفه تحریم فرار از جهاد نقل مى کند:

«خداوند به این دلیل فرار از جهاد را تحریم کرده که موجب وهن و سستى در دین و تحقیر برنامه پیامبران، امامان و پیشوایان عادل مى گردد و نیز سبب مى شود آنها نتوانند بر دشمنان پیروز شوند و دشمن را به خاطر مخالفت با دعوت به توحید پروردگار و اجراى عدالت و ترک ستمگرى و از میان بردن فساد، کیفر دهند.

به علاوه سبب مى شود: دشمنان در برابر مسلمانان جسور شوند و حتى مسلمانان به دست آنها اسیر و مقتول گردند و سرانجام آئین خداوند عزّوجل برچیده شود».

 منبع
 خلاصه و ویرایش شده از تفسیر نمونه