حڪمت 367
روش برخورد با دنيا (اخلاقى، معنوى)
 
 درود خدا بر او، فرمود اى مردم، ڪالاى دنياى حرام چون برگ‏هاى خشڪيده وبا خيز است، پس از چراگاه آن دورى ڪنيد، ڪه دل ڪندن از آن لذّت بخش‏تر از اطمينان داشتن به آن است، و به قدر ضرورت از دنيا برداشتن بهتر از جمع آورى سرمايه فراوان است. آن ڪس ڪه از دنيا زياد برداشت به فقر محڪوم است، و آن ڪس ڪه خود را از آن بى‏نياز انگاشت در آسايش است، و آن ڪس ڪه زيور دنيا ديدگانش را خيره سازد دچار ڪور دلى گردد، و آن ڪس ڪه به دنياى حرام عشق ورزيد، درونش پر از اندوه شد، و غم و اندوه‏ها در خانه دلش رقصان گشت، ڪه از سويى سرگرمش سازند، و از سويى ديگر رهايش نمايند، تا آنجا ڪه گلويش را گرفته در گوشه‏اى بميرد، رگ‏هاى حيات او قطع شده، و نابود ساختن او بر خدا آسان، و به گور انداختن او به دست دوستان است. امّا مؤمن با چشم عبرت به دنيا مى‏نگرد، و از دنيا به اندازه ضرورت برمى‏دارد، و سخن دنيا را از روى دشمنى مى‏شنود، چرا ڪه تا گويند سرمايه دار شد، گويند تهيدست گرديد، و تا در زندگى شاد مى‏شوند، با فرا رسيدن مرگ غمگين مى‏گردند، و اين اندوه چيزى نيست ڪه روز پريشانى و نوميدى هنوز نيامده است.

حڪمت 366
هماهنگى علم و عمل (عملى، اخلاقى)

 و درود خدا بر او، فرمود علم و عمل پيوندى نزديک دارند.
و ڪسى ڪه دانست بايد به آن عمل ڪند، چرا ڪه علم، عمل را فراخواند، اگر پاسخش داد مى‏ماند و گر نه ڪوچ مى‏ڪند.

???

حڪمت 365
ارزش‏هاى اخلاقى (اخلاقى، اجتماعى)
 
و درود خدا بر او، فرمود انديشه، آيينه‏اى شفّاف و عبرت از حوادث، بيم دهنده‏ اى خير انديش است، و تو را در ادب ڪردن نفس همان بس ڪه از آنچه انجام دادنش را براى ديگران نمى‏پسندى بپرهيزى.

حڪمت 364
جايگاه پرسيدن( علمى)

 درود خدا بر او، فرمود از آنچه پديد نيامده نپرس، ڪه آنچه پديد آمده براى سرگرمى تو ڪافى است.

حڪمت 363
(نشانه بى‏خردى )اخلاقى

و درود خدا بر او، فرمود شتاب پيش از توانايى بر ڪار، و سستى پس از به دست آوردن فرصت از بى‏خردى است.

حڪمت 362
(ضرورت پرهيز از جدال و درگيرى
اجتماعى، اخلاقى)

درود خدا بر او، فرمود هر ڪس ڪه از آبروى خود بيمناک است از جدال بپرهيزد.

حڪمت 361
(روش خواستن از خدا )

عبادى، معنوى و درود خدا بر او، فرمود هر گاه از خداى سبحان درخواستى دارى، ابتدا بر پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله و سلّم درود بفرست، سپس حاجت خود را بخواه، زيرا خدا بزرگوارتر از آن است ڪه از دو حاجت درخواست شده، يڪى را برآورد و ديگرى را باز دارد.

حڪمت 360 :
  360ضرورت پرهيز از بدگمانى(اخلاقى، اجتماعى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.

  حڪمت 359:
  راه خود سازى(اخلاقى، تربيتى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: اى اسيران آرزوها ، بس كنيد! زيرا صاحبان مقامات دنيا را تنها دندان حوادث روزگار به هراس افكند، اى مردم كار تربيت خود را خود بر عهده گيريد، و نفس را از عادت هايى كه به آن حرص دارد باز گردانيد.
 
 

حڪمت 358 :
  مسؤوليت نعمت ها(اخلاقى، اقتصادى)

و درود خدا بر او ، فرمود: اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد داد.