فاسئلوا الله ربکم بنیات صادقه وقلوب طاهره ان یوفقکم لصیامه و تلاوة کتابه
درباره شرافت و فضیلت روزه ماه مبارک رمضان ، در روزهاى گذشته ، مطالبى را بیان کردم و اینک مى خواهم درباره ثواب قرائت قرآن ، سخن بگویم .
روایات زیادى در فضیلت قرآن و عظمت و ثواب قرائت ، آن نقل شده از جمله روایات مفصلى از امام حسن عسکرى از پدرانش از امیرالمؤ منین علیه السلام از رسول الله صلى الله علیه و آله نقل شده است که :
علیکم بالقران فانه الشفاء النافع … و اتلوه فان الله یاءجرکم على تلاوته بکل حرف عشر حسنات اما انى لااقول (الم ) حرف ولکن الالف عشر و اللاءم عشر، و المیم عشر
رسول خدا فرمود: بر شما باد تمسک به قرآن ، زیرا قرآن ، شفاى کامل هر دردى است و نیز فرمود: بر شما باد تلاوت قرآن ، به درستى که خداى متعال به هر حرفى که تلاوت کنید، ده حسنه به شما پاداش مى دهد. آگاه باشید نمى گویم (الم ) یک حرف است بلکه براى قرائت الف ، ده حسنه و براى لام ده ، حسنه و براى میم ده حسنه به شما پاداش مى دهد.

و در روایت دیگرى از امالى صدوق از مفضل از امام صادق علیه السلام چنین نقل شده :
… علیکم بتلاوة القرآن فان درجات الجنة على عدد آیات القرآن فاذا کان یوم القیامة یقال لقارى ء القرآن اقراء و ارق فکلما قراء آیة یرقى درجة
بر شما باد تلاوت قرآن ، به درستى که درجات بهشت به تعداد آیات قرآن است هنگامى که روز قیامت مى شود به قارى قرآن گفته مى شود: قرآن بخوان و درجه درجه بالا برو. پس هر چه از آیات قرآن قرائت مى کند، یک درجه بالاتر مى رود.

در روایت دیگرى فضیل از امام صادق علیه السلام چنین نقل میکند:
ان الذى یعالج القرآن لیحفظه بمشقة منه و قلة حفظه له اجران و قال : ما یمینع التاجر منکم المشغول فى سوقه اذا رجع الى منزله ان لاینام حتى یقراء سورة من القرآن فیکتب له مکان کل آیة یقرئها عشر حسنات و یمحى عنه عشر سیئات
امام صادق علیه السلام فرمود: همانا کسى که زحمت کشد تا قرآن را با مشقت حفظ کند دو پاداش دارد. بعد فرمود: چه مانعى دارد هر کدام از شما که از سر کار به خانه برگشت و از بازار آمد، نخوابد تا این که یک سوره از قرآن را تلاوت کند که براى او نوشته مى شود به جاى هر آیه اى که مى خوانده ، ده حسنه و محو شود از گناهان او، ده سیئه .

اما ثواب قرائت قرآن ، در ماه رمضان همانگونه که در جلسه دوم گفتیم ، چند برابر مى شود. رسول اکرم صلى الله علیه و آله در همین خطبه شریفه مى فرماید:
و من تلافیه آیة من القرآن کان له مثل اجر من ختم القرآن فى غیره من الشهور
هر کس در این ماه یک آیه از قرآن را تلاوت کند؛ ثواب ختم تمام قرآن را در غیر از این ماه خواهد برد و شاید در جلسات بعد نیز تفضیل بیشترى عرض نمایم .
نکته : لازم است یادآورى کنیم که ما هر چه داریم از برکت قرآن و عترت است و همیشه این مهم را به خاطر بسپاریم که رسول اکرم صلى الله علیه و آله در آن روایتى که متواتر بین شیعه و سنى است فرموده است : من دو چیز گرانبها در میان شما مى گذارم : یکى قرآن و دیگرى ، عترت من - اهل بیتم . بحمد الله و المنة ما شیعیان به اهل بیت آن حضرت تمسک داریم و مدرک تمام احکام اسلامى مان رفتار و گفتار آن بزرگواران است همچنین تمسک حقیقى به قرآن ، از آن ما است .

فان الشقى من حرم  غفران الله فى هذا الشهر العظیم، بدبخت به تمام معنى کسى است که در این ماه بزرگ از رحمت و غفران خدا محروم گردد.
شیخ بهائى رحمة الله در کتاب اربعین خود، درباره این قسمت از روایت که فرمود: فان الشقى من حرم غفران الله فى هذا الشهر العظیم مى فرماید:

چون اسم ان داراى الف و لام است از جمله حصر استفاده مى شود؛ یعنى : شقى و بدبخت ، فقط کسى است که در این ماه از رحمت خدا محروم باشد (خواه این که الف و لام براى جنس باشد یا الف و لام استغراق باشد) و این ، براى اهمیت و مبالغه در شقاوت و بدبختى چنین کسى است و کنایه از این است که شدت شقاوت او، به حدى است که گویا غیر از او هیچ کس شقى و بدبخت نیست و تمام شقاوت ها و بدبختى ها و بى سعادت ها در او جمع است در واقع ، چنین کسى به تمام معنا بدبخت است و همه بدبختى ها در او جمع شده ؛ چون وقتى ماه ، ماه خدا و ماه مغفرت و رحمت باشد، سفره انعام الهى براى همه گسترده است و هر کس خود را از آن محروم کند و به طرف خدا نیاید، بدبخت است و هیچ امیدى براى هدایت و سعادت او نمى باشد.

در بحارالانوار، از مجالس شیخ طوسى از هشام بن حکم از امام صادق علیه السلام چنین نقل مى شود:
قال : من لم یغفر له فى شهر رمضان ، ما یغفر له الى قابل الا ان یشهد عرفة  کسى که آنچنان بدبخت باشد که در ماه مبارک رمضان گناهانش آمرزیده نشود؛ دیگر گناهان او آمرزیده نخواهد شد تا سال آینده ؛ مگر آنکه حاضر شود در روز عرفه در صحراى عرفات (که آن هم عالمى دارد).
اى روبهک ! چرا ننشستى به جاى خویش ؟ با شیر پنجه کردى و دیدى سزاى خویش

????????????
خلوص نیت در عبادات
????????????
قال رسول الله صلى الله علیه و آله
فاساءلوا الله ربکم بنیات صادقة و قلوب طاهرة ان یوفقکم لصیامه و تلاوة کتابه فان الشقى من حرم غفران الله فى هذاالشهر العظیم
از خداى متعال مى خواهیم که نیت خالص ، و صادق و دل پاک به ما حرمت کند. مى دانیم که روح عبادت خلوص نیت است ، ان الدین عند الله الدین الخالص ، آگاه باشید، که خدا دین خالص و عارى از غل و غش و ریا مى پسندد.

امیرالمؤ منین علیه السلام در دعاى کمیل مى فرماید:
و هب لى الجد فى خشیتک و الدوام فى الاتصال بخدمتک حتى اسرح الیک فى میادین السابقین و اسرع الیک فى المبادرین و اشتاق الى قربک فى المشتاقین و ادنو منک دنواالمخلصین و اخافک مخافة الموقنین و اجتمع فى جوارک مع المؤ منین
خدایا! آنچنان جدیت و کوشش در راه خوف و خشیت خود به من عطا کن ، تا در اثر آن ، تقرب و نزدیکى مخلصین را به تو به دست آورم و همانند افراد به یقین رسیده از ذات احدیت تو ترسان باشم

آیات قرآن ، و روایات معصومین ، درباره خلوص نیست ، معرکه کرده است . پر واضح است ، هر قدر خلوص در عبادت بیشتر باشد، ثواب و پاداش بیشتر است و هر قدر غرض و مرض و ریا در کار عبادت باشد، ثواب و نتیجه و بازدهى ، عبادت کمتر خواهد بود.

قل ان صلاتى و نسکى و محیاى و مماتى لله رب العالمین بگو اى رسول ما! حقا که نماز من ، عبادت من (یا قربانى در حج من ) زندگى من و مردن من - تمام - فقط و فقط براى خداى تعالى است و بس . خواست من خواست او است . اگر او بخواهد زنده باشم ، من نیز همان را مى خواهم و اگر او بخواهم بمیرد، من نیز همان را مى پسندم ، هر چه آن خسرو کند شیرین بود.

در مجمع البیان چنین آمده است

قال مجاهد: جاء رجل الى النبى صلى الله علیه و آله فقال انى اتصدق و اصل الرحم و لااصنع ذلک الا لله فیذکر ذلک منى واحمد علیه فیسرنى ذلک و اعجب به فسکت رسول الله صلى الله علیه و آله و لم یقل شیئا فنزل قوله تعالى (قل انما انا بشر مثلکم یوحى الى انما الهکم اله واحد فمن کان یرجوا لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا و لا یشرک بعبادة ربه احدا.
مردى خدمت حضرت رسول اکرم صلى الله علیه و آله رسید و عرض کرد: من چه بسیار صدقه به فقیر مى دهم و صله رحم به جا مى آورم و این کارها را جز براى خدا به هدف دیگرى انجام نمى دهم ؛ لیکن بعدها که گفت و گو مى شود و از من تعریف مى کنند، خوشحال مى شوم و افتخار مى کنم در این هنگام رسول خدا صلى الله علیه و آله ساکت شد و چیزى نگفت پس آیه نازل شد: بگو اى رسول گرامى اسلام ! من هم مثل شما یکى از افراد بشر هستم ؛ تنها امتیاز من این است که بر من وحى نازل وحى مى شود. آگاه باشید؟ پروردگار شما یکى است پس هر کس آرزوى لقاى پروردگارش را دارد، باید عمل صالح انجام دهد و هیچ احدى را در عبارت براى خدا شریک قرار ندهد.

سپس از ابن عباس روایتى نقل میکند مبنى بر این که منظور آیه شریفه شرک در عبادت است نه شرک در عقیده توحید؛ چون فرمود: (و لا یشرک بعبادة ربه احدا) و نفرمود و لا یشرک بربه احدا

ظاهرا در پاسخ آن مرد، همین آیه شریفه را فرمود؛ یعنى اصل عمل انسان خشنود شدن از تمجید دیگران ، باطل نمى شود، ولى سعى کنید هیچ احدى را شریک در عبادت براى خدا قرار ندهید.

درباره این موضوع ، در بحارالانوار، از عدة الداعى چنین نقل شده که

حضرت عیسى علیه السلام به حواریین مى فرمود:
هر کدام از شما روزه که گرفتید، موهاى سر و صورت را روغن مالى کنید، تا شاداب شوید. و لب هاى خود را را با روغن زیتون بمالید، تا معلوم نباشد که روزه هستید. وقتى صدقه مى دهید با دست راست ، مواظب باشید، که حتى دست چپ شما خبردار نشود و وقتى نماز مى خوانید پرده اطاق را بیندازید. (تا کسى شما را نبیند) زیرا خداوند خود تعریف و ثنا را تقسیم مى کند؛ مانند تقسیم رزق

و از مجالس شیخ طوسى (ره ) از فضیل بن یسار از ابى جعفر علیه السلام چنین نقل شده است

قال رسول الله صلى الله علیه و آله : قال الله عزوجل ، الصوم لى و انا جزى به ؛

روزه براى من است و من خود پاداش آن را خواهم داد (البته این ترجمه در صورتى است که اجزى را به صیغه معلوم بخوانیم ولى بعضى اجزبى به صیغه مجهول خوانده اند؛ یعنى من خودم پاداش روزه هستم اگر این معنى درست باشد معرکه مى کند؛ یعنى چون روزه به خاطر من و براى من است من خود پاداش روزه دار هستم . ملاقات خدا و تقرب به ذات او، خود پاداش و ثواب روزه است

مداومت بر وضوگرفتن و جذب رزق و روزی

✳️شخصی به حضرت محمد (صلی الله علیه وآله و سلم) از فقر و بی پولی شکایت کرد و عرض نمود یا رسول الله بی چیزم فقیرم

 ?حضرت فرمودند بر وضو مداومت کن تا روزیت زیاد شود

?این یک قرارداد نیست، یک معادله حقیقی است
⚡️ یعنی عالم به گونه ای است که وقتی شما دائما با وضو هستید، اجزای عالم به سمت افزایش روزی تو سوق داده می شوند

?? منبع
برگرفته از سخنرانیهای دکتر سیدحسن عاملی

? یاری در کارها را از خدا بخواهید ?

?? و قُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنْک سُلْطناً نِّصِیراً  ??

و بگو: «پروردگارا، مرا (در هر کار،) با ورودی صادقانه وارد کن، و با خروجی صادقانه خارج ساز؛ و از نزدت برای من تسلّطی یاری بخش، قرار ده.»

? نکته ها و اشاره ها ?

1⃣ لازم است پایه ی اصلی هر کاری بر صداقت، راستی و درستی باشد و این خط تا پایان کار حفظ شود تا پیروزی به بار آورد و گرنه اگر ورود به کار بر اساس دروغ و نیرنگ باشد و یا راستی تا پایان ادامه نیابد، در نهایت سبب شکست می شود.
2⃣در این آیه اشاره شده که پیامبر صلی الله علیه و آله و هر انسان دیگری نیازمند امداد الهی در کارهاست و امداد الهی شامل دلایل و منطق نیرومند، دوستان جانباز، اراده ی قوی، فکر روشن و سلطه ی الهی است. آری؛ این تکیه بر خدا و قطع وابستگی از غیر خداست که نیرویی معنوی به انسان می بخشد و او را در کارها پیروز می کند.

? آموزه ها و پیام ها ?

1⃣ لازم است خط اصلی مسلمانان از آغاز تا فرجام کارها بر اساس صداقت و درستی باشد.
2⃣ راستی، پایداری صادقانه، تسلّط و یاری در کارها را از خدا بخواهید که این ها عوامل پیروزی است

?? منبع
 تفسیر قرآن مهر، جلد سوم، صفحه ۳۸۹

روز چهارشنبه به نام
حضرت موسى بن جعفر
حضرت رضا
حضرت جواد
حضرت هادى
                           عليهم السلام
????????????
?السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَوْلِيَاءَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا حُجَجَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا نُورَ اللَّهِ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ السَّلامُ عَلَيْكُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى آلِ بَيْتِكُمْ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي لَقَدْ عَبَدْتُمُ اللَّهَ مُخْلِصِينَ وَ جَاهَدْتُمْ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ حَتَّى أَتَاكُمُ الْيَقِينُ فَلَعَنَ اللَّهُ أَعْدَاءَكُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ أَجْمَعِينَ وَ أَنَا أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا إِبْرَاهِيمَ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى يَا مَوْلايَ يَا أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ يَا مَوْلايَ يَا أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ أَنَا مَوْلًى لَكُمْ مُؤْمِنٌ بِسِرِّكُمْ وَ جَهْرِكُمْ مُتَضَيِّفٌ بِكُمْ فِي يَوْمِكُمْ هَذَا وَ هُوَ يَوْمُ الْأَرْبِعَاءِ وَ مُسْتَجِيرٌ بِكُمْ فَأَضِيفُونِي وَ أَجِيرُونِي بِآلِ بَيْتِكُمُ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ.?

?سلام بر شما اى دوستان خدا، سلام بر شما اى حجتّهاى خدا، سلام بر شما اى نور خدا در تاريكيهاى زمين، سلام بر شما، درودهاى خدا بر شما و بر خاندان پاكيزه‏ و پاكتان، پدر و مادرم فدايتان، به راستى خدا را خالصانه پرستيديد و در راه خدا آنچنان‏كه شايسته بود جهاد نموديد تا مرگ شما را دربر گرفت، لعنت خدا بر دشمنانتان از تمام پريان و آدميان، من به سوى خدا و به سوى شما از دشمنانتان بيزارى میجويم، اى سرور من يا ابا ابراهيم موسى بن جعفر، اى سرور من يا ابا الحسن علی بن موسى، اى سرور من يا ابا جعفر محمّد بن على، اى سرور من يا ابا الحسن على بن محمّد، من دل‏بسته شما هستم، ايمان دارم به نهان و آشكار شما، در اين روز شما كه روز چهارشنبه است از شما درخواست پذيرايى دارم، و به بارگاه شما پناه میجويم، پس مرا پذيرا باشيد و پناهم دهيد، به حقّ خاندان پاکت

????????????
فرق حسودی کردن با غبطه خوردن چیست؟
????????????

✅غبطه این است که انسان وقتی می‌بیند دیگری چیزی دارد، می‌گوید
 خدایا او دارد؛ به من هم بده.

?امّا حسد آن است که می‌گوید: «خدایا از او بگیر!» حسود نمی‌تواند ببیند که او دارد؛ این خطرناک است…

?غبطه بر خلاف حسادت چیز خوبی است.

? یکی خانه ندارد و دیگری دارد. پس می‌گوید: «خدایا! به من هم بده.» یکی زن ندارد و او دارد. می‌گوید: «خدایا! به من هم بده.» این اشکالی ندارد

?? منبع
از بیانات عالم ربانی،آیت الله خوشوقت ره

مطالب منبر, [۲۴.۰۵.۱۷ ۰۴:۳۷]
[ Sticker ]

چگونه «تقدیر» را «تغییر» دهیم؟

 
?عنْ مُيَسِّرِ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ لِي‏ يَا مُيَسِّرُ ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْهُ إِنَّ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنْزِلَةً لَا تُنَالُ إِلَّا بِمَسْأَلَةٍ وَ لَوْ أَنَّ عَبْداً سَدَّ فَاهُ وَ لَمْ يَسْأَلْ‏ لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ يَا مُيَسِّرُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ

?میسر بن عبدالعزیز می گوید امام صادق علیه السلام به من فرمودند:

? دعا کن و گمان مکن «تقدیر» تو قابل «تغییر» نیست،

?زیرا نزد خداوند متعال جایگاهی است که جز با دعا به آن دست نتوان یافت و

?اگر بنده ای دهان فرو بندد و از خدا نخواهد، چیزی به او داده نمی شود.

? ای میسر هیچ دری نیست که کوبیده شود مگر آنکه به روی کوبنده آن باز شود.

?? منبع
            کافی ج ۲  ص ۴۶۶