????????????
خلوص نیت در عبادات
????????????
قال رسول الله صلى الله علیه و آله
فاساءلوا الله ربکم بنیات صادقة و قلوب طاهرة ان یوفقکم لصیامه و تلاوة کتابه فان الشقى من حرم غفران الله فى هذاالشهر العظیم
از خداى متعال مى خواهیم که نیت خالص ، و صادق و دل پاک به ما حرمت کند. مى دانیم که روح عبادت خلوص نیت است ، ان الدین عند الله الدین الخالص ، آگاه باشید، که خدا دین خالص و عارى از غل و غش و ریا مى پسندد.

امیرالمؤ منین علیه السلام در دعاى کمیل مى فرماید:
و هب لى الجد فى خشیتک و الدوام فى الاتصال بخدمتک حتى اسرح الیک فى میادین السابقین و اسرع الیک فى المبادرین و اشتاق الى قربک فى المشتاقین و ادنو منک دنواالمخلصین و اخافک مخافة الموقنین و اجتمع فى جوارک مع المؤ منین
خدایا! آنچنان جدیت و کوشش در راه خوف و خشیت خود به من عطا کن ، تا در اثر آن ، تقرب و نزدیکى مخلصین را به تو به دست آورم و همانند افراد به یقین رسیده از ذات احدیت تو ترسان باشم

آیات قرآن ، و روایات معصومین ، درباره خلوص نیست ، معرکه کرده است . پر واضح است ، هر قدر خلوص در عبادت بیشتر باشد، ثواب و پاداش بیشتر است و هر قدر غرض و مرض و ریا در کار عبادت باشد، ثواب و نتیجه و بازدهى ، عبادت کمتر خواهد بود.

قل ان صلاتى و نسکى و محیاى و مماتى لله رب العالمین بگو اى رسول ما! حقا که نماز من ، عبادت من (یا قربانى در حج من ) زندگى من و مردن من - تمام - فقط و فقط براى خداى تعالى است و بس . خواست من خواست او است . اگر او بخواهد زنده باشم ، من نیز همان را مى خواهم و اگر او بخواهم بمیرد، من نیز همان را مى پسندم ، هر چه آن خسرو کند شیرین بود.

در مجمع البیان چنین آمده است

قال مجاهد: جاء رجل الى النبى صلى الله علیه و آله فقال انى اتصدق و اصل الرحم و لااصنع ذلک الا لله فیذکر ذلک منى واحمد علیه فیسرنى ذلک و اعجب به فسکت رسول الله صلى الله علیه و آله و لم یقل شیئا فنزل قوله تعالى (قل انما انا بشر مثلکم یوحى الى انما الهکم اله واحد فمن کان یرجوا لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا و لا یشرک بعبادة ربه احدا.
مردى خدمت حضرت رسول اکرم صلى الله علیه و آله رسید و عرض کرد: من چه بسیار صدقه به فقیر مى دهم و صله رحم به جا مى آورم و این کارها را جز براى خدا به هدف دیگرى انجام نمى دهم ؛ لیکن بعدها که گفت و گو مى شود و از من تعریف مى کنند، خوشحال مى شوم و افتخار مى کنم در این هنگام رسول خدا صلى الله علیه و آله ساکت شد و چیزى نگفت پس آیه نازل شد: بگو اى رسول گرامى اسلام ! من هم مثل شما یکى از افراد بشر هستم ؛ تنها امتیاز من این است که بر من وحى نازل وحى مى شود. آگاه باشید؟ پروردگار شما یکى است پس هر کس آرزوى لقاى پروردگارش را دارد، باید عمل صالح انجام دهد و هیچ احدى را در عبارت براى خدا شریک قرار ندهد.

سپس از ابن عباس روایتى نقل میکند مبنى بر این که منظور آیه شریفه شرک در عبادت است نه شرک در عقیده توحید؛ چون فرمود: (و لا یشرک بعبادة ربه احدا) و نفرمود و لا یشرک بربه احدا

ظاهرا در پاسخ آن مرد، همین آیه شریفه را فرمود؛ یعنى اصل عمل انسان خشنود شدن از تمجید دیگران ، باطل نمى شود، ولى سعى کنید هیچ احدى را شریک در عبادت براى خدا قرار ندهید.

درباره این موضوع ، در بحارالانوار، از عدة الداعى چنین نقل شده که

حضرت عیسى علیه السلام به حواریین مى فرمود:
هر کدام از شما روزه که گرفتید، موهاى سر و صورت را روغن مالى کنید، تا شاداب شوید. و لب هاى خود را را با روغن زیتون بمالید، تا معلوم نباشد که روزه هستید. وقتى صدقه مى دهید با دست راست ، مواظب باشید، که حتى دست چپ شما خبردار نشود و وقتى نماز مى خوانید پرده اطاق را بیندازید. (تا کسى شما را نبیند) زیرا خداوند خود تعریف و ثنا را تقسیم مى کند؛ مانند تقسیم رزق

و از مجالس شیخ طوسى (ره ) از فضیل بن یسار از ابى جعفر علیه السلام چنین نقل شده است

قال رسول الله صلى الله علیه و آله : قال الله عزوجل ، الصوم لى و انا جزى به ؛

روزه براى من است و من خود پاداش آن را خواهم داد (البته این ترجمه در صورتى است که اجزى را به صیغه معلوم بخوانیم ولى بعضى اجزبى به صیغه مجهول خوانده اند؛ یعنى من خودم پاداش روزه هستم اگر این معنى درست باشد معرکه مى کند؛ یعنى چون روزه به خاطر من و براى من است من خود پاداش روزه دار هستم . ملاقات خدا و تقرب به ذات او، خود پاداش و ثواب روزه است