عظمت شب بیست و هفتم ماه رجب

 عنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الرِّضَا علیه السلام أَنَّهُ قَال َ:إِنَّ فِي رَجَبٍ لَلَيْلَةً خَيْرٌ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْس ،ُ وَ هِيَ لَيْلَةُ سَبْعٍ وَ عِشْرِينَ مِنْ رَجَب ٍ، فِيهَا نُبِّئَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله فِي صَبِيحَتِهَا.

 وسائل ‏الشيعة، ج ۸  ص ۱۱۱ به نقل از مصباح المتهجد

حضرت جواد الائمّۀ علیه السلام فرمود:همانا در ماه رجب شبی است که بهتر است از هرآنچه خورشید بر آن طلوع نموده است، و آن شب، شب بیست و هفتم ماه رجب است، زیرا در صبح آن شب، رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) به نبوّت مبعوث شد.

 ابن بطوطه( متوفی۷۷۹ هجری) از علمای اهل سنّت در سفرنامه خود ، وضعیت روضه امیرالمؤمنین علیه السلام را در شب مبعث رسول خدا صلّی الله علیه وآله این گونه توصیف می کند:
مردم شهر همه بر مذهب رافضى‏ اند. از اين روضه كرامت ها ظاهر مى ‏شود و از همين جا بر آنان ثابت شده كه قبر على در آن روضه واقع شده است.
از جمله آنكه در شب بيست و هفتم رجب كه ليلة المحيا ناميده مى‏ شود بيماران زمين‏گير را از عراقين و خراسان و فارس و روم به آن جا مى‏ آورند و بدين گونه سى چهل بيمار گرد مى ‏آيند. بيماران را پس از نماز عشا روى ضريح مقدس جاى مى‏ دهند و خود در انتظار شفا يافتن آنان به نماز و ذكر و تلاوت و زيارت مى‏ پردازند.
 چون نيمى يا در حدود دو سوم از شب گذشت همه بيماران با حالت صحيح و سالم، لا اله الّا اللّه، محمّد رسول اللّه، على ولىّ اللّه‏ گويان از جاى بر مى‏ خيزند.

 اين حكايت در ميان آنان به حدّ استفاضه رسيده است. گرچه من خود آن شب را درك نكردم ، امّا داستان آن را از اشخاص مورد اعتماد شنيدم .
  در مدرسه حرم ، سه تن از اين اشخاص را ديدم كه هر سه زمين گير بودند : يكى از روم آمده بود و ديگرى از اصفهان و سومى از خراسان. از حالشان جويا شدم ،
گفتند : امسال به ليلة المحيا نرسيده ‏اند و منتظرند كه سال آينده آن را درك كنند.

✅ (رحلة ابن بطوطة (تحفة النظار فى غرائب الامصار و عجائب الاسفار)، ج‏۱ -  ۴۲۳