عدم اعتماد به دشمنان
? عدم اعتماد به دشمنان ?
?? ولَا تَرْکنُوا إِلَی الَّذِینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکمْ النَّارُ وَمَا لَکم مِن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ ??
و به سوی کسانی که ستم کردند، متمایل نشوید، که آتش [دوزخ ] به شما خواهد رسید! در حالی که جز خدا هیچ سرپرستی برای شما نیست؛ سپس یاری نخواهید شد.
? نکته ها و اشاره ها ?
1️⃣ مقصود از «ستمگران» در آیه ی فوق، تمام کسانی هستند که در جامعه دست به ظلم و فساد می زنند و از مردم بهره کشی ظالمانه می کنند، که مشرکان عصر پیامبر صلی الله علیه و آله یکی از مصادیق آنها بودند.البته این واژه شامل کسانی که گناه کوچک شخصی مرتکب شده اند نمی شود، مگر آن که در مورد همان گناه و ظلم کوچکش بر او تکیه و اعتماد شود.
2️⃣ میل و تکیه بر ستمگران نکردن، بدان معناست که اولًا، در ستم هایش شرکت نکنید؛ ثانیاً، در مورد آنچه مایه ی ناتوانی جامعه ی اسلامی و از دست دادن استقلال و خودکفایی است، بر آنان تکیه نکنید و ثالثاً، نسبت با آنان دوستی و از آنان اطاعت نکنید.
البته روابط تجاری یا علمی براساس حفظ منافع مسلمین و استقلال آنها اشکالی ندارد و به معنای تکیه بر آنان نیست و در عصر پیامبر صلی الله علیه و آله نیز این روابط وجود داشته است.
3️⃣ فلسفه و حکمت ممنوعیت تکیه و میل به ستمگران آن است که این امر:
الف) سبب تقویت ستمگران و گسترش دامنه ی ظلم آنان می شود.
ب) کم کم فرهنگ ستمکاری را در جامعه تشویق می کند و زشتی گناه را می زداید.
ج) سبب وابستگی جامعه به ستمکاران می شود و استقلال و آزادی جامعه را از بین می برد.
د) سبب دوستی و همکاری با ستمگران می شود و کم کم انسان در زمره ی آنان قرار دهد.
? آموزه ها و پیام ها ?
1️⃣ هرگونه دوستی و وابستگی و تکیه بر ستمگران داخلی و خارجی ممنوع است.
2️⃣ میل و تکیه بر ستمگران نکنید که سبب بی یاور شدن انسان و گرفتاری او در آتش می شود.
??منبع
تفسیر قرآن مهر جلد نهم، صفحه ۳۲۰