شیوه بندگی امام سجاد سلام الله علیه

?عنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِ‏ قَالَ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ علیه السلام:‏
 إِنَّ أَبِي عَلِيَ‏ بْنَ‏ الْحُسَيْنِ‏ علیه السلام مَا ذَكَرَ نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِلَّا سَجَدَ، وَ لَا قَرَأَ آيَةً مِنْ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهَا سُجُودٌ إِلَّا سَجَدَ، وَ لَا دَفَعَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهُ سُوءً يَخْشَاهُ أَوْ كَيْدَ كَائِدٍ إِلَّا سَجَدَ، وَ لَا فَرَغَ مِنْ صَلَاةٍ مَفْرُوضَةٍ إِلَّا سَجَدَ، وَ لَا وُفِّقَ لِإِصْلَاحٍ بَيْنَ اثْنَيْنِ إِلَّا سَجَدَ، وَ كَانَ أَثَرُ السُّجُودِ فِي جَمِيعِ مَوَاضِعِ سُجُودِهِ، فَسُمِّيَ السَّجَّادَ لِذَلِك

 ?? منبع
علل الشرائع، ج‏ ۱ ص ۲۳۳

?جابر بن يزيد جعفى از حضرت باقر علیه السلام نقل می کند که فرمود:

? پدرم على بن الحسين عليه السّلام نعمتى از نعمت هاى خدا را یاد نمی کرد، مگر آن كه سجده می کرد؛

? آيه‏ اى از آيات كتاب خدای عزّ و جلّ را كه در آن بحث سجده بود، قرائت نمى ‏كرد، مگر آن كه به سجده مى‏ رفت؛

?خداوند متعال از آن حضرت، امر بدى را كه آن حضرت از آن خوف داشت، يا كيد و حيله حيله ‏گرى را دفع نمى ‏فرمود، مگر آن كه (به شكرانه ‏اش) سجده مى کرد؛

? از نمازش فارغ نمی شد، مگر آن که سجده می کرد

?به اصلاح بین دو نفر (که اختلاف داشتند)، توفیق نمی یافت، مگر آن که سجده می کرد.

? اثر سجده در تمام مواضع سجود آن حضرت ظاهر و آشكار بود، لذا آن حضرت، به سجّاد موسوم گشت