شرح دعاے روز بیست وچهارم
آیت اللہ مجتهدے تهرانے(ره):
 اللهمّ إنّے أسْألُڪَ فیہ ما یُرْضیڪَ وأعوذُ بِڪَ ممّا یؤذیڪ
«‌اے خدا، من از تو چند چیز را در ماہ رمضان سؤال می‌ڪنم،

اول اینڪہ تو از من راضے شوے و زندگے من طورے باشد ڪہ از من رضایت داشتہ باشے. این توفیق است ڪہ آدم ڪارهاے خود را بہ گونه‌اے انجام دهد ڪہ خدا از او راضے باشد
و پناہ می‌برم بہ تو از چیزهایے ڪہ تو را اذیت می‌ڪند، یعنے از گناہ و اطاعت از شیطان و اطاعت از نفس.»

اگر می‌خواهید بدانید ڪہ خدا از شما راضے هست یا نہ، ببینید خودتان در تہ دل از خدا راضے هستید؟ اگر راضے باشید، خدا هم از شما راضے است.

حدیث داریم ڪہ شما مانند بیمار هستید و خدا مانند دڪتر و طبیب. همان‌طور ڪہ دڪتر هر چہ بگوید، بیمار می‌پذیرد، خدا هر چہ بہ ما داد، ما هم باید رضایت داشتہ باشیم.

 اگر در مصیبت‌ها و نداری‌ها از خدا گلہ نڪنیم و تسلیم خدا باشیم، یعنے اینڪہ ما از خداے راضے هستیم و خدا هم از ما رضایت دارد. اما خیلے سخت است ڪہ انسان ذره‌اے گله‌ از خدا نداشتہ باشد.

 «وأسألُڪَ التّوفیقَ فیهِ لأنْ أطیعَڪ ولا أعْصیڪََ»
خدایا از تو توفیق می‌خواهم ڪہ در ماہ رمضان اطاعت تو را ڪنم و هیچ نافرمانے و گناہ انجام ندهم!

 روایت داریم از امام نهم (ع) ڪہ فرمود:مؤمن باید 3 خصلت داشتہ باشد.
اول: توفیق داشتہ باشد،
دوم: خودش را موعظہ ڪند
سوم: اینڪہ نصیحت دیگران را قبول ڪند.

 یا جَوادَ السّائلین
اے خدایے ڪہ بہ هر ڪسے ڪہ از تو چیزے سؤال می‌ڪند، تو جود می‌ڪنے و نسبت بہ او بخشش دارے، دعاے ما را استجابت ڪن!
ما گاهے سائلین را رد می‌ڪنیم؛ اما خدا درخواست همہ را می‌دهد و رد نمی‌ڪند؛ ولے گاهے چیزے ڪہ صلاح ما نیست را از خدا می‌خواهیم و خدا نمی‌دهد؛ البتہ آن خواستہ را هم در قیامت برآوردہ می‌ڪند.

در قیامت بندگان می‌پرسند؛ خدایا اینها ڪہ بہ ما می‌دهے، چیست؟
خطاب می‌آید ڪہ در دنیا خواستے صلاح نبود بدهیم و الان آن را برآوردہ می‌ڪنیم.