در بیان اسامی و القاب شریفهٔ حضرت فاطمه علیها السلام

ابن بابویه بسند معتبر از یونس بن ظبیان روایت کرده است که حضرت صادق علیه السلام فرموده که فاطمه علیها السلام را نُه نام است نزد حقتعالی: فاطمه و صدیقه و مبارکه و طاهره و زکیه و راضیه و مرضیه و مُحدثه و زهراء. پس حضرت فرمود که آیا میدانی که چیست تفسیر فاطمه؟ یونس گفت، گفتم خبر ده مرا از معنی آن ای سید من. حضرت فرمود فُطِمَتْ مِنَ الشَّر یعنی بریده شده است از بدیها پس حضرت فرمود که اگر امیرالمؤمنین علیه السلام تزویج نمی نمود او را کفوی و نظیری نبود او را بر روی زمین تا روز قیامت نه آدم و نه آنها که بعد از او بودند.
علامه مجلسی رحمه الله در ذیل ترجمهٔ این حدیث فرموده که صدیقه به معنی معصومه است، و مُبارکه یعنی صاحب برکت در علم و فضل و کمالات و معجزات و اولاد کرام و طاهره یعنی پاکیزه از صفات نقص و زکیه یعنی نمو کننده در کمالات و خیرات و راضیه یعنی راضی به قضای حقتعالی و مرضیه یعنی پسندیدهٔ خدا و دوستان خدا و مُحدثه یعنی مَلَک با او سخن می گفت و زهراء یعنی نورانی به نور صُوری(ظاهری) و معنویی. و بدانکه این حدیث شریف دلالت کند بر اینکه امیرالمؤمنین علیه السلام از جمیع پیغمبران و اوصیای ایشان به غیر از پیغمبر آخر الزمان افضل می باشد بلکه بعضی استدلال بر افضلیت فاطمهٔ زهرا علیها السلام بر ایشان نیز کرده اند انتهی.
و در احادیث متواتره از طریق خاصّه و عامّه روایت شده است که آن حضرت را برای این فاطمه نامیده اند که حقتعالی او را و شیعیان او را از آتش جهنم بریده است.

منتهی الآمال