حضرت علّامه حسن زاده آملی:

حرفهای لغو و بیهوده آزار می دهد.
حرفهای زائد آزار می دهد ، دل را تیره می کند.

خواندن داستان ها و رمان ها
انسان را کج و معوج می کند.

چرا با آنها؟

چرا با کلام الله نباشیم.
چرا قرآن نخوانیم.
چرا وحدت و خلوت نداشته باشیم.
چرا شب و روز یک وقتی با ملکوت عالم ننشینیم و با او نگذرانیم.

باید خودمان را به دست کسی بسپاریم و با یک برنامه ای پیش برویم تا نهال وجودمان شجره طوبی شود.
 «أصلُها ثابتٌ و فَرعُها فی السّماء تؤتی أُکُلَها کُلَّ حینٍ بإذنِ ربِّها».
ما که ابد در پیش داریم و در این امتداد و برهه زمانی از الف تا یا ، نوبت هر کدام از ما در یک مسافت زمانی است ، و این زمان محدود است و باید بدانیم که در این زمان محدود خودمان را برای ابد می سازیم و بدانیم که جزاء جز نفس عمل نیست و همان طور که خودمان را ساختیم محشور می شویم.