ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَىٰ قَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ ۙ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

این، بخاطر آن است که خداوند، هیچ نعمتى را که به گروهى داده، تغییر نمى دهد؛ مگر آن که آنها خودشان را تغییر دهند؛ و خداوند،شنوا و داناست

 منبع
انفال - ۵۳

✅ در تفسیر صافى از کتاب کافى از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که فرمود

خداوند پیغمبرى از پیغمبران خود را به سوى قومش مبعوث کرد و به او وحى فرستاد که:

به مردمت بگو هیچ مردمى و اهل قریه اى نبودند که در راه اطاعت من بوده و در نتیجه به فراخى نعمت رسیدند، و در اثر فراخى نعمت وضع خود را از آن صورت که من مى خواستم به صورتى که من کراهت داشتم نگرداندند مگر اینکه من هم وضع ایشان را از آن صورتى که دوست داشتند به صورتى که کراهت داشتند برگرداندم.

و همچنین هیچ اهل قریه و خاندانى نبود که در مسیر معصیت من قرار داشتند و من ایشان را به بلا مبتلا کردم و در نتیجه ایشان وضع خود را از آن صورتى که من کراهت مى داشتم به وضعى که مورد رضایت من بود برگرداندند مگر اینکه من هم وضع ایشان را از آن صورتى که کراهت داشتند به صورتى که دوست داشتند برگرداندم.

و نیز از همان جناب روایت کرده که فرمود: پدرم همیشه مى فرمود: خداى عز و جل این قضاء را بطور حتم رانده که اگر نعمتى به بنده اش مى دهد آن را از او سلب نکند مگر وقتى که بنده گناهى مرتکب شود که با ارتکاب آن مستحق نقمت گردد.

 منبع
              تفسیر المیزان