حضرت امیر علیه‌السلام بعد از توصیه فرزند خود به بی‌اعتنایی نسبت به حرف مردم، می‌فرماید:

تو چه توقعی از مردم داری؟!
مردم این‌گونه‌اند که؛

اگر تو انسان عالمی باشی، به تو حسد می‌برند و برای این‌که تو را از چشم دیگران بیاندازند، درصدد عیب‌جویی و خرده‌گیری از تو برمی‌آیند.

 اگر مطلبی را ندانی و بخواهی از دیگران استفاده کنی، همّت ندارند که تو را راهنمایی و ارشاد کنند.

 اگر به دنبال دقایق و ظرایف علمی باشی، طعنه می‌زنند که آدم بیکاری است که در پی چنین مسایلی است؛ 
اگر طلب علم را رها کنی،‌ تو را کودن و کم‌استعداد می‌خوانند. 
اگر نسبت به انجام عبادات اهتمام داشته باشی، می‌گویند: این، آدمِ ظاهرساز و ریاکاری است.
اگر سکوت پیشه کنی، می‌گویند: لال است؛ 
و اگر صحبت کنی، می‌گویند: چه قدر پرحرف است. 
اگر پول خرج کنی، می‌گویند: آدم ولخرجی است، 
اگر اقتصاد داشته باشی، تو را بخیل می‌نامند. 
اگر به پول‌شان نیاز داشته باشی و از آنها درخواست کمک کنی، رابطه‌شان را با تو قطع می‌کنند؛ 
اگر نسبت به آنها بی‌اعتنا باشی، حتی ممکن است تو را کافر و خارج از دین معرفی کنند!
آری  مردم این‌چنین‌اند.

 بحارالانوار