تفاوت سوختن انسان در دنیا با آخرت
تفاوت سوختن انسان در دنیا با آخرت
گفتاری از آیت‌الله‌العظمی مظاهری؛
برشهایی از درس اخلاق این مرجع تقلید در ذیل می آید.
زنان بی شخصیت چه کسانی هستند؟
قرآن می فرمايد: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنينَ يُدْنينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً»[1]
يا رسول الله! به همۀ زن ها، به زن های خودت و ديگر زن ها بگو چادر سر کنيد و رو بگيريد که شخصيت شما به اين چادر است. نگذاريد اين شخصيّت از بين برود.
وقتی چادر نداشته باشد، قرآن می گويد اين شخصيّت ندارد و در روز قيامت بی شخصيّتی اين خانم رو می افتد. آنگاه زن بی شخصيّت بر سرش می زند که چه کنم. بعد خود صورت می گويد: بايد به جهنّم بروی و من بسوزم: «وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ»[2]
تفاوت سوختن در دنیا و آخرت
سپس قرآن می فرمايد: «كُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها لِيَذُوقُوا الْعَذابَ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَزيزاً حَكيماً»[3]
او را به جهنم می برند و می سوزد. در دنیا اگر العياذبالله کسی را در آتش بيندازند، می سوزد، خاکستر می شود و تمام می شود؛ امّا در قیامت قرآن می فرمايد: هرچه پوست بسوزد، دوباره پوست روييده می شود برای اينکه به اندازۀ گناهانی که کرده است عذاب خدا را بچشد،.
تفسیر امام راحل از آیۀ 8-7 سوره زلزال
«فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ»[4]؛ پاداش يک ذرّه خوبی را می بيند و سزای يک ذرّه شر را هم می بيند و خود او شهادت می دهد: «وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ»[5].
معمولاً مفسرين می گويند: «يری جزاءُه». استاد بزرگوار ما حضرت امام خمینی (ره) می گفتند: چرا چيزی در تقدير باشد؟ اين شخص خودش را می بيند. اين تجسّم عمل است و معنای تجسّم عمل يعنی؛ خودش را می بيند. بنابراين در آن روز همه چيز برملا می شود: «يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ».[6]
کاری کنيد در روز قيامت خوشحال شويد. آنچه من از اوّل منبر تا الان گفتم، يک جمله از خودم نبود و يک جمله از فقهای عاليقدر نبود، بلکه همه از قرآن بود. لذا بايد به اين چيزها که قرآن روی آنها پافشاری دارد، اهميّت دهيم. بايد به خودمان تلقين کنيم. خانم ها و آقايان به خودشان تلقين کنند، هرچه انجام دهیم در روز قيامت برملا می شود. اگر عمل خوبی باشد سرافرازی است و اگر بد باشد، رسوايی است. پس بايد کاری کنیم در روز قيامت پيش پيغمبر اکرم (صلّی الله علیه وآله وسلّم) و اهل بيت (سلام الله عليهم) سرافراز باشم.
منبع:سایت حوزه
