سکونی گوید:بر امام صادق علیه السلام داخل شدم در حالی که اندوهگین بودم.امام به من فرمود:ای سکونی!چرا اندوهگینی؟

 عرض کردم صاحب دختری شده ام.

 امام فرمود:ای سکونی سنگینی اش بر زمین و روزیش برخدا،عمرش از عمر تو جدا و روزی که میخورد غیر از روزی توست.

 سکونی گوید:بخدا سوگند اندوه از من رخت بربست.

 سپس امام فرمود او را چه نامیدی؟

 عرض کردم فاطمه.امام سه مرتبه فرمود:آه آه آه

 آنگاه دست خود را بر پیشانی نهاد؛سپس فرمود حالا که او را فاطمه نامیدی هرگز دشنامش مده و هرگز او را نزن

منبع:وسائل الشیعه/ج15/ص200