اى خفتگان خانه‌های تنهايى
امیرالمؤمنین امام على علیه‌السلام در بازگشت از صفّين و هنگام نزديك شدن به گورستان كوفه فرمودند
يا أهلَ الدِّيارِ المُوحِشَةِ، و المَحالِّ المُقفِرَةِ، و القُبورِ المُظلِمَةِ، يا أهلَ التُّربَةِ، يا أهلَ الغُربَةِ، يا أهلَ الوَحدَةِ، يا أهلَ الوَحشَةِ، أنتُم لَنا فَرَطٌ سابِقٌ، و نَحنُ لَكُم تَبَعٌ لاحِقٌ، أمّا الدُّورُ فَقَد سُكِنَتْ، و أمّا الأزواجُ فَقَد نُكِحَتْ، و أمّا الأموالُ فَقَد قُسِمَتْ
هذا خَبَرُ ما عِندَنا فَما خَبَرُ ما عِندَكُم ؟ ـ ثُمَّ التَفَتَ إلى أصحابِهِ ـ فقال : أما لَو اُذِنَ لَهُم في الكَلامِ لأَخبَرُوكُم أنَّ خَيرَ الزّادِ التَّقوى
اى خفتگان خانه‌های تنهايى و جاهاى خشک‌وخالی، و گورهاى ظلمانى
اى خاک‌نشینان، اى ساكنان ديار غربت، اى تنهايان، اى بى همدمان
شما پيشروان ماييد كه جلوتر از ما رفتيد و ما نيز در پى شما آمده به شما خواهيم پيوست.
در خانه‌های شما، كسانِ ديگر جاى گرفته اند و همسرانتان شوهر کرده‌اند و اموالتان تقسيم شده است. اين خبرى است كه ما داريم؛ شما چه خبر داريد؟
امام سپس رو به ياران خود كردند و فرمودند بدانيد كه اينان اگر اجازه سخن گفتن داشتند، به شما خبر می‌دادند كه بهترين ره‌توشه تقوا است
?? منبع
نهج البلاغه حکمت ۱۳۰
