اثر نفرین مادر چند بچه یتیم‌

آیت اللَّه خزعلی می‌فرمودند: پاسبانی برای من نقل کرد که: زنی بچّه‌های یتیم داشت و برای امرار معاش خود باقلا می‌فروخت. روزی به او گفتم: بساط خود را جمع کن. گفت: نمی‌کنم، چون بچّه‌های یتیم دارم.
من از جمع کردن بساط او منصرف شدم، ولی رفیقی داشتم که به سراغ او رفت و گفت: جمع کن. زن گفت: نمی‌کنم.
رفیق پاسبانم با لگد، دیگ باقلای او را روی زمین ریخت. پس از این جریان رفیق من پا درد شدید گرفت به نحوی که هرچه معالجه کرد، خوب نشد.
عاقبت تصمیم گرفت به کربلا برود. وقتی به کربلا رسید، شب بود، هنگامی که صبح شد گفت: اثاث را بردارید تا به وطن برگردیم
به او گفتند چرا؟ گفت: حضرت عبّاس ‌علیه السلام را دیشب در خواب دیدم و به من فرمود: به بچه‌های یتیم آن‌طور می‌کنی و بعد به این‌جا می‌آیی؟ اگر به حرم من بیایی، تو را مکافات می‌کنم. رفیقم زیارت نکرده برگشت.
روزی به نزد من آمد و گفت: فلانی! می‌توانی آن زن را پیدا کنی؟ من تفحص کردم و بالاخره آن زن را پیدا کردم. رو به او کرده و گفتم یادت هست روزی پاسبانی با تو چه کرد؟ گفت: آری. هر شب او را نفرین می‌کنم که از پایش خیری نبیند.

 با او صحبت کردم تا او را به درِ خانه رفیق پاسبان خویش آوردم تا او از آن زن عذرخواهی کند. رفیق پاسبان با دیدن زن، از او تقاضای عفو و گذشت کرد و آن زن با بزرگواری خود از او درگذشت

روزنه هایی از عالم غیب
مولف  آیت الله خرازی