ستم بدیگری مانند حفر فاضلاب در درون منزل خود است که بوی بد آن عابر رانیز آزار می دهد ولی گزند اصلی آن مستقیماً دامنگیر خودش می شود . قابل اثبات نیست که کسی بالاصاله به دیگری ستم کند ، بلکه به تصمیم و اراده ستم کردن به دیگری، مانند کندن چاه درون دل است که ابتدا خود از بوی بد آن متاذی می شود و فرو می ریزد سپس دیگران .

سیره رسول اکرم درقرآن ، ج1 ، ص246 ، آیت الله جوادی آملی