حکایت واقعی  شیخ_اسدالله:
آن سید امام زمانت بود؛

زائر عتبات عالیات بود، نجف اشرف،
از حرم که برگشت خوابید، در عالم رویا مولا علی بن ابی طالب(علیه السلام) آمدند به دیدارش، پرسید از حضرت،
يا اميرالمؤمنين! آيا در مدت عمرم موفق به زيارت مولا و سيدم و امام زمانم شده ام يا نه؟»

حضرت جواب دادند: «بلي.»
گفت: «کجا؟» فرمودند:
«حرم من علی (عليه السلام) در وقت فلان و روز فلان، مشرف شدی،
آمدی کنار قبر و پايين پای من که نماز بخوانی، ديدی سيدی جلوتر نماز می‌خواند و قرائت او بسيار جلب
توجهت کرد…

تصميم گرفتی نصف پولی را که در جيب داری بعد از فراعت ايشان از نماز به او بدهی، و گوش دادی به قرائت او، بيشتر جذبت کرد، تصميم گرفتی تمام پولت را به او بدهی و ايشان بعد از سلام نماز، روی خود را برگرداند و به جانب تو و فرمودند: «تو فردا نياز به آن خرجي داری، لازم نيست به من بدهی؛آن سيد امام زمانت بود.»

امام زمان ارواحنافداه از همه ی فردای همه ی ما با خبر هستند، مولا حتی آخرین برگ کتاب زندگی مان را می دانند،بیایید تا فرصت هست دخیل ببندیم به چشمان زهرایی اش و بخواهیم از وجود مبارکش، دمِ رفتنمان کاری با ما کند که جد غریبش با حُر کرد،آقاجان اگر نشد عباست باشم،حُرِّ پشیمانت که می توانم بشوم…

 برداشتی آزاد از کتاب شریف اثبات_الولایة