آی کبوتر که نشستی روی گنبدطلا
هرکجاپرمیزنی تو حرم امام رضا
من کبوتر بقیعم باتو خیلی فرق دارم
جای گنبد سرم رو روی خاکا میذارم
اونجا هرکی میپره طائر و افلاکی میشه
اینجا هرکی میپره بال و پرش خاکی میشه
اونجا خادما با زائرا مهربونن
اینجا زائرا رو از کنار قبرا میرونن
تو که هرشب میسوزه صدتا چراغ دور و برت
به امام رضا بگو تویی غریب یا مادرت؟؟؟؟
1 ـ کسانی که از دنیا رفتهاند دستشان از دنیا کوتاه شده و بعضا گرفتار اعمال خود هستند، لذا در روایت داریم که از اموات خود جز به خیر و خوبی یاد نکنید و با گفتن بدی آنها و یا احیانا نفرین و لعنشان آنها را معذّب نسازید. رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) میفرماید: مردگان خود را جز به نیکی یاد مکنید، زیرا اگر از اهل بهشت باشند، مرتکب گناه شدهاید و اگر از اهل آتش باشند، گرفتاری و مشکلاتشان برایشان کافی است! «لا تَذکُرُوا أمواتَکُم إلا بِخَیرٍ فَإنَّهُم إن یَکُونُوا مِن أهلِ الجَنَّه تَأثِمُوا وَ إن یَکُونُوا مِن أهلِ النَّارِ فَحَسبُهُم مَا هُم فِیهِ». البته در صورتی که اموات مستحق لعن و نفرین نباشند، چنین کاری آنها را معذّب نمیسازد و صرفا شخص دشنام دهنده و کسی که با کارهای ناشایست موجب دشنام خوردن امواتش است گناه کار محسوب میشوند.
2 ـ درست است که بعد از مرگ روح از بدن جدا میشود و وارد برزخ میگردد، اما به هر حال علقه و توجه خاصی به قبر دنیوی خود دارد؛ لذا وقتی کسی به زیارت قبرش میرود از حضورت مطلع میگردد و با او انس میگیرد. این انس تا جایی است که وقتی شخص میخواهد آنجا را ترک کند، دچار هراس و وحشت میگردد. عَنْ أَبِی الْحَسَنِ (علیهالسلام) قَالَ: قُلْتُ لَهُ الْمُؤْمِنُ یَعْلَمُ بِمَنْ یَزُورُ قَبْرَهُ؟ قَالَ نَعَمْ وَ لَا یَزَالُ مُسْتَأْنِساً بِهِ مَا دَامَ عِنْدَ قَبْرِهِ فَإِذَا قَامَ وَ انْصَرَفَ مِنْ قَبْرِهِ دَخَلَهُ مِنِ انْصِرَافِهِ عَنْ قَبْرِهِ وَحْشَةٌ.
3 ـ توجه میت به زائرین خود اقتضا دارد که وی را با سلام و احترام زیارت کنیم. امام صادق (علیهالسلام) فرمودند: به اهل قبور اینگونه سلام کنید: سلام بر خفتگان این سامان از مسلمانان و مؤمنان. شما طلیعهی کاروان ما بودید و ما هم اگر خدا بخواهد به شما ملحق مىشویم. «السَّلَامُ عَلَى أَهْلِ الدِّیَارِ مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَ نَحْنُ إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِکُمْ لَاحِقُونَ».از نکات بارز این سلام پیام اخلاقی آن است که متوجه باشیم روزی فرا میرسد که ما هم از دنیا میرویم و قبر جای میگیریم.
4 ـ دعا برای اهل قبور: امام باقر (علیهالسلام) وقتی در بقیع به قبر شیعهای از اهل کوفه رسیدند فرمودند: بارالها! غریب است، بر او رحمت آور؛ تنها است، یار و همدم او باش؛ نگران است، انیس و مونس او باش؛ از رحمت خود نصیبى در گور او جاى ده که از رحمت دیگران بىنیاز گردد، او را به محضر مولى و سرورش على بن ابى طالب (علیهالسلام) برسان: «اللَّهُمَّ ارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ آنِسْ وَحْشَتَهُ وَ أَسْکِنْ إِلَیْهِ مِنْ رَحْمَتِکَ مَا یَسْتَغْنِی بِهَا عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِوَاکَ وَ أَلْحِقْهُ بِمَنْ کَانَ یَتَوَلَّاهُ».
5 ـ امام رضا (علیهالسلام) فرمودند: کسی که کنار قبر برادر ایمانی خود برود. آنگاه دستش را روی قبر بگذارد و هفت بار «انا انزلناه فی لیل? القدر» را بخواند، در روز فزع اکبر (قیامت) در امنیت خواهد بود: «مَنْ أَتَى قَبْرَ أَخِیهِ ثُمَّ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى الْقَبْرِ وَ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ سَبْعَ مَرَّاتٍ أَمِنَ یَوْمَ الْفَزَعِ الْأَکْبَرِ أَوْ یَوْمَ الْفَزَعِ».
6 ـ طلب حاجت نزد قبر پدر و مادر: آنچه از روایات استفاده میشود این است که دعا در کنار قبر پدر و مادر به استجابت نزدیک است. لذا امیرالمؤمنین (علیهالسلام) میفرمایند: اموات خود را زیارت کنید چرا که با زیارت شما خشنود میگردند. و حاجت خود را نزد قبر پدر و مادرتان بخواهید: «زُورُوا مَوْتَاکُمْ فَإِنَّهُمْ یَفْرَحُونَ بِزِیَارَتِکُمْ وَ لْیَطْلُبْ أَحَدُکُمْ حَاجَتَهُ عِنْدَ قَبْرِ أَبِیهِ وَ عِنْدَ قَبْرِ أُمِّهِ بِمَا یَدْعُو لَهُمَا».
7 ـ زیارت صالحین و اولیای خدا: امام رضا (علیهالسلام) میفرماید: کسی که نمیتواند به ما سر بزند و صلهی رحم کند، به دوستان صالح ما سر بزند تا ثواب دیدار و صلهی ما برای او نوشته شود. کسی که نمیتواند قبور ما را زیارت کند، قبور آنها را زیارت کند که در این صورت ثواب زیارت ما برای او نوشته خواهد شد: «مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَى صِلَتِنَا فَلْیَصِلْ عَلَى صَالِحِی مَوَالِینَا- یُکْتَبْ لَهُ ثَوَابُ صِلَتِنَا وَ مَنْ لَمْ یَقْدِرْ عَلَى زِیَارَتِنَا فَلْیَزُرْ صَالِحِی مَوَالِینَا- یُکْتَبْ لَهُ ثَوَابُ زِیَارَتِنَا».
مرحوم حاج شيخ عباس قمى در مفاتيح الجنان، ص 317 حديث صحيحى را از امام صادق(ع) نقل فرموده كه در ضمن آن حديث اين طور آمده «ميت شاد و مسرور مىشود و گشايش پيدا مىكند به دعا و استغفارى كه براى او مىكنند چنانچه زنده شاد مىشود به هديه كه براى او مىبرند و فرمود كه ثواب نماز، روزه، حج، صدقه و ساير اعمال خير و دعا در قبر ميت بر او وارد مىشود و ثواب آن براى مرده و كسى كه آنها را انجام داده نوشته مىشود». بنابراين يقين كنيد كه آنچه براى اموات خودتان هديه مىكنيد در صورتى كه اخلاص داشته باشيد به آنها مىرسد و ثوابش در نامه عمل خودتان هم ضبط مىشود.
منبع:http://andiseh57.parsiblog.com
∅تکیه و اعتماد به غیرخدا
پیامبرخداصلی الله علیه وآل و سلم خدای عزوجل می فرماید:
هیچ مخلوقی نیست که به غیرمن چنگ زند،مگرآنکه اسباب آسمان و اسباب زمین را از او قطع میکنم.پس اگر ازمن خواست،به او نمی دهم.و اگرمرا خواند،پاسخش نمیدهم و هیچ مخلوقی نیست که به من،نه خلق من چنگ زندمگر آنکه آسمانها و زمین را ضامن روزی او میگردانم،پس اگر مرا خواند،پاسخش میدهم و اگر از من خواست به او میدهم،واگر از من آمرزش طلبید اورا می آمرزم.
“الامالی شیخ طوسی؛ص585؛تنبیه الخواطر؛ج2؛ص74″
∅ایمان و یقین ناکافی
کسی که دست به دعا برمی دارداگرایمان قلبی به اجابت دعای خودنداشته باشد،نتیجه نمیگیرد و مانندآن است که تشنه ای در بیابان بی آب و علف به دنبال دریا بگردد.
نبی اکرم(ص)می فرمایند:
خدارابخوانید و یقین به اجابت داشته باشید.
امام صادق (ع)می فرمایند:
دروقت دعا یقین کن که حاجت تو بر درخانه آمده است.
1-تفسیرالمیزان،ج2،ص35
2-اصول کافی،ج2،ص238
#مقنی رادیده ای؟!
کارش تکراری است؛
هی کلنگ میزند…
امادرواقع هرکلنگی که میزند به آب نزدیکتر میشود.
ظاهرنماز هم تکراری است؛امادرواقع پرواز است،ازپله های نردبان بالارفتن است.
درست است که پله ها تکراری است اما هرکدام انسان را یک قدم به بام نزدیکتر میکنند.
نماز چنین چیزی است؛
روزی 5بار به باندپرواز میرویدو پر میکشید
هرنوبت یک پرواز جداگانه است،یک عروج است.
“یک کلنگ زدن”
شهد شهود
روزی لقمان به فرزندش گفت:
《ازفردایک کیسه باخودت بیاورودرآن به تعدادآدمهایی که دوست نداری وازآنان بدت می آیدپیازقراربده》
روزبعدفرزندهمین کارراانجام دادولقمان گفت:
《هرجاکه میروی این کیسه راباخودحمل کن》
فرزندش بعداز چندروزخسته شدوبه اوشکایت بردکه پیازهاگندیده و بوی تعفن گرفته است و این بوی تعفن من رااذیت میکند.
لقمان پاسخ داد:
《این شبیه وضعیتی است که توکینه دیگران رادردل نگه داری.این کینه،قلب و دلت رافاسدمیکند وبیشتراز همه خودت رااذیت خواهدکرد…
به بهانه شهادت حضرت زینب
ما هردو مدافع حرمیم
مکتب علمی امام جواد(ع):
یکی از ابعاد بزرگ زندگی ائمه ما، بعد فرهنگی آنها است. این پیشوایان بزرگ هرکدام در عصر خود فعالیت فرهنگی داشته در مکتب خویش شاگردانی تربیت میکردند و علوم و دانشهای خود را توسط آنان در جامعه منتشر میکردند، اما شرایط اجتماعی و سیاسی زمان آنان یکسان نبوده است، مثلا در زمان امام باقرعلیه السلام و امام صادق علیه السلام شرایط اجتماعی مساعد بود و به همین جهت دیدیم که تعداد شاگردان و راویان حضرت صادق علیه السلام بالغ بر چهار هزار نفر میشد، ولی از دوره امام جواد(ع) تا امام عسکری علیه السلام به دلیل فشارهای سیاسی و کنترل شدید فعالیت آنان از طرف دربار خلافت، شعاع فعالیت آنان بسیار محدود بود و از این نظر تعداد راویان و پرورش یافتگان مکتب آنان نسبت به زمان حضرت صادق علیه السلام کاهش بسیار چشمگیری را نشان میدهد.
بنابراین اگر میخوانیم که تعداد راویان و اصحاب حضرت جوادعلیه السلام قریب 110 نفر بودهاند و جمعا 250 حدیث از آن حضرت نقل شده، نباید تعجب کنیم، زیرا از یک سو، آن حضرت شدیدا تحت مراقبت و کنترل سیاسی بود و از طرف دیگر، زود به شهادت رسید و به اتفاق نظر دانشمندان بیش از 25 سال عمر نکرد!
در عین حال، باید توجه داشت که در میان همین تعداد محدود اصحاب و راویان آن حضرت، چهرههای درخشان و شخصیتهای برجستهای مانند: علی بن مهزیار، احمد بن محمد بن ابی نصر بزنطی، زکریا بن آدم، محمد بن اسماعیل بن بزیع، حسین بن سعید اهوازی و احمد بن محمد بن خالد برقی بودند که هر کدام در صحنه علمی و فقهی وزنه خاصی به شمار میرفتند و برخی دارای تالیفات متعدد بودند.
از طرف دیگر، روایان احادیث امام جواد علیه السلام تنها در محدثان شیعه خلاصه نمیشوند، بلکه محدثان و دانشمندان اهل تسنن نیز معارف و حقایقی از اسلام را از آن حضرت نقل کردهاند. به عنوان نمونه «خطیب بغدادی» احادیثی با سند خود از آن حضرت نقل کرده است. هم چنین حافظ «عبد العزیز بن اخضر جنابذی» در کتاب «معالم العترة الطاهرة» و مؤلفانی نیز مانند: ابوبکر احمد بن ثابت، ابواسحاق ثعلبی و محمد بن مندة بن مهربذ در کتب تاریخ و تفسیر خویش روایاتی از آن حضرت نقل کردهاند.