حڪمت 193 :
راه به كار گرفتن قلب (اخلاقى، علمى، تربيتى)
و درود خدا بر او ، فرمود : دل ها را روى آوردن و پشت كردنى است ، پس دل ها را آنگاه به كار وا داريد كه خواهشى دارند و روى آوردنى ، زيرا اگر دل را به اجبار به كارى وا دارى كور مى گردد.
حڪمت 192 :
پرهيز از زراندوزى(اخلاقى، اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود : اى فرزند آدم ، آنچه را كه بيش از نياز خود فراهم كنى ، براى ديگران اندوخته اى .
حڪمت 192 :
پرهيز از زراندوزى(اخلاقى، اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود : اى فرزند آدم ، آنچه را كه بيش از نياز خود فراهم كنى ، براى ديگران اندوخته اى .
حڪمت 191 :
مشكلات دنيا (اخلاقى)
و درود خدا بر او ، فرمود : همانا انسان در دنيا تخته نشان تيرهاى مرگ ، و ثروتى است دستخوش تاراج مصيبت ها: با هر جرعة نوشيدني، اندوهے گلوگیر، و در هر لقمه اى ،استخوان شڪسته اے قرار دارد ، و بنده نعمتى به دست نياورد جز آن كه نعمتى از دست بدهد ، و روزى به عمرش افزوده نمى گردد جز با كم شدن روزى ديگر! پس ما ياران مرگيم، و جان هاى ما هدف نابودى ها ، پس چگونه به ماندن جاودانه اميدوار باشيم؟. در حالى كه گذشت شب و روز بنايى را بالا نبرده جز آن كه آن را ويران كرده و به اطراف پراكند!
حڪمت 190 :
معيار امامت؟ (اعتقادى، معنوى)
و درود خدا بر او ، فرمود : شگفتا! آيا معيار خلافت ، صحابى بودن و خويشاوندى ملاك نيست؟
(از امام، شعرى در همين مسئله نقل شد كه به ابابكر فرمود) اگر ادعا مى كنى با شوراى مسلمين به خلافت رسيدي، چه شورايى بود كه رأى دهندگان حضور نداشتند ؟ و اگر خويشاوندى را حجت مى آورى ، ديگران از تو به پيامبر نزديك تر و سزاوار ترند.
حڪمت 189 :
ارزش صبر و خطر بى تابى (اخلاقى)
و درود خدا بر او ، فرمود : كسى را كه شكيبايى نجات ندهد ، بى تابى او را هلاك گرداند.
حڪمت 188 :
ضرورت حق گرايى (اخلاقى، اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود : هر كس كه با حق در آويزد نابود مى گردد
حڪمت 187 :
ضرورت ياد قيامت (اخلاقى)
و درود خدا بر او ، فرمود : كوچ كردن نزديك است!
حڪمت 186 :
آينده سخت ستمكاران (اخلاقى، سياسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : آغاز كنندة ستم ، در قيامت ، انگشت به دندان مى گزد.
