حڪمت 237 :
اقسام عبادت(عبادي، معنوى)
و درود خدا بر او ، فرمود : گروهى خدا را به اميد بخشش پرستش كردند، كه اين پرستش بازرگانان است، و گروهى او را از روى ترس عبادت كردند كه اين عبادت بردگان است، و گروهى خدا را از روى سپاسگذارى پرستيدند و اين پرستش آزادگان است.
حڪمت 236 :
زشتى دنياى حرام(اخلاقى، اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: به خدا سوگند ! اين دنياى شما كه به انواع حرام آلوده است ، در ديده ے من از استخوان خوكى كه در دست بيمارى جذامى باشد، پست تر است!.
حڪمت 235 :
نشانة خردمندى(اخلاقى)
و درود خدا بر او ، فرمود : (به امام گفتند، عاقل را به ما بشناسان ، پاسخ داد:) خردمند آن است كه هر چيزى را در جاى خود مى نهد. (گفتند پس جاهل را تعريف كن فرمود) با معرفى خردمند، جاهل را نيز شناساندم . (يعنى جاهل كسى كه هر چيزى را در جاى خود نمى گذارد ، بنابراين با ترك معرفى مجدد جاهل را شناساند)
حڪمت 234 :
تفاوت اخلاقى مردان و زنان (اخلاقى، علمى)
و درود خدا بر او ، فرمود : برخى از نيكوترين خلق و خوى زنان، زشت ترين اخلاق مردان است، مانند تكبر ، ترس ، بخل : هرگاه زنى متكبر باشد، بيگانه را به حريم خود راه نمى دهد ، و اگر بخيل باشد اموال خود و شوهرش را حفظ مى كند، و چون ترسان باشد از هر چيزى كه به آبروى او زيان رساند فاصله مى گيرد.
حڪمت 233 :
پرهيز از آغاز گرى در مبارزه(اخلاقى،اجتماعى، سياسى)
و درود خدا بر او ، فرمود : (به فرزندش امام مجتبى (ع) فرمود) كسى را به پيكار دعوت نكن ، اما اگر تو را به نبرد خواندند بپذير، زيرا آغازگر پيكار تجاوزكار است و تجاوز ڪار، شكست خورده است.
حضرت امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) هنگام خاک‌سپاری پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند:
«إِنَّ الصَّبْرَ لَجَمِيلٌ إِلَّا عَنْكَ وَ إِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِيحٌ إِلَّا عَلَيْكَ وَ إِنَّ الْمُصَابَ بِكَ لَجَلِيلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَكَ وَ بَعْدَكَ لَجَلَلٌ [لَقَلِيلٌ]»
همانا شكيبايى زیباست، جز در غم از دست دادن تو و بی تابى ناپسند است جز در اندوه فراق تو.
همانا مصيبت تو سنگین است، و هر مصيبتی پيش از تو و بعد از تو ناچيز است و حقیر.
نهج‌البلاغه، حكمت 292
حضرت علی علیه السلام به گروهی از مردم در مرگ يكي از خويشاوندانشان چنين تسليت گفتند:
مردن از شما آغاز نشده، و به شما نيز پايان نخواهد يافت.، اين دوست شما به سفر مي رفت، اكنون پنداريد كه به يكي از سفرها، رفته، اگر او باز نگردد، شما به سوي او خواهيد رفت.
نهج البلاغه ،حکمت357
حڪمت 218 :
حسادت ، آفت دوستى(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود : حسادت بر دوست، از آفات دوستى است.
حڪمت 217 :
دگرگونى روزگار و شناخت انسان ها (اخلاقى، علمى)
و درود خدا بر او ، فرمود : در دگرگونى روزگار، گوهر شخصيت مردان شناخته مى شود.
