حڪمت 305 :
  غيرتمندى و ترك زنا(اخلاقى، اجتماعى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: غيرتمند هرگز زنا نمى كند.
 

حڪمت 304 :
  ضرورت پاسخ دادن به درخواست ها(اخلاقى، اقتصادى)

و درود خدا بر او ، فرمود: نيازمندى كه به تو روى آورده فرستادة خداست ، كسى كه از يارى او دريغ كند، از خدا دريغ كرده، و آن كس كه به او بخشش كند، به خدا بخشيده است.
 

 حڪمت 303 :
  ارزش دنيا دوستى(اخلاقى، تربيتى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: مردم فرزندان دنيا هستند و هيچ كس را بر دوستى مادرش نمى توان سرزنش كرد. 
 

 حڪمت 302 :
  نياز انسان به دعا(معنوى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: آن كس كه به شدت گرفتار دردى است نيازش به دعا بيشتر از شخص تندرستى كه از بلا در امان است، نمى باشد.
 

حڪمت 301 :
  احتياط در فرستادن پيك ها و نامه ها(اجتماعى، سياسى) 
 
و درود خدا بر او ، فرمود: فرستاده تو بيانگر ميزان عقل تو ، و نامه تو گوياترين سخنگوى تو است!.
 

حڪمت 300 :
  شگفتى روزى بندگان (اعتقادى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (از امام پرسيدند چگونه خدا با فراوانى انسان ها به حسابشان رسيدگى مى كند؟ آن چنان كه با فراوانى آنان روزيشان مى دهد! (و باز پرسيدند چگونه به حساب انسان ها رسيدگى مى كند كه او را نمى بينند، فرمود) همان گونه كه آنان را روزى مى دهد و او را نمى بينند.

حڪمت 299 :
  نماز در نگرانى ها(اعتقادى) 
 
و درود خدا بر او ، فرمود: آنچه كه بين من و خدا ناروا است اگر انجام دهم و مهلت دو ركعت نماز داشته باشم كه از خدا عافيت طلبم، مرا اندوهگين نخواهد ساخت.
 

 حڪمت 298 :
  اعتدال در دشمنى ها
 
و درود خدا بر او ، فرمود: كسى كه در دشمنى زياده روى كند گناهكار ، و آن كس كه در دشمنى كوتاهى كند ستمكار است، و هر كس كه بى دليل دشمنى كند نمى تواند با تقوا باشد!.
 
 

حڪمت 297 :
  ضرورت عبرت گرفتن(اخلاقى، اجتماعى)

و درود خدا بر او ، فرمود: عبرت ها چقدر فراوانند و عبرت پذيران چه اندك
 
 

حڪمت 296 :
  پرهيز از دشمنى ها(اخلاقى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (شخصى را ديد كه چنان بر ضد دشمنش مى كوشيد كه به خود زيان مى رسانيد ، فرمود:) تو مانند كسى هستى كه نيزه در بدن خود فرو برد تا ديگرى را كه در كنار اوست بكشد!