حڪمت 312 :
روانشناسے عبادت(علمی وعبادی)
و درود خدا بر او ، فرمود: دل ها را روى آوردن و نشاط ، و پْشت كردن و فرارى است؛ پس آنگاه كه نشاط دارند آن را بر انجام مستحبات وا داريد ، و آنگاه كه پْشت كرده بى نشاط است، به انجام واجبات قناعت كنيد.
حڪمت 311 :
نفرين امام [عليه السلام](اعتقادى)
و درود خدا بر او، فرمود: (چون به شهر بصره رسيد خواست انس بن مالك را به سو طلحه و زبير بفرستد تا آنچه از پيامبر (ص) درباره آنان شنيده ، يادشان آورد، أنس ، سرباز زد و گفت من آن سخن پيامبر (ص) را فراموش كردم، فرمود)
اگر دروغ مى گويى خداوند تو را به بيمارى برص (سفيدى روشن) دچار كند كه عمامه آن را نپوشاند، (پس از نفرين امام ، أنس به بيمار برص در سر و صورت دچار شد ، كه همواره نقاب مى زد).
حڪمت 310 :
ضرورت اطمينان به وعده هاى الهي (اعتقادى)
و درود خدا بر او، فرمود: ايمان بنده اى درست نباشد جز آن كه اعتماد او به آنچه در دست خداست بيشتر از آن باشد كه در دست اوست.
حڪمت 309 :
ارزش گمان مؤمن(اخلاقى، معنوى)
و درود خدا بر او ، فرمود: از گمان مؤمنان به بپرهيزيد كه خدا حق را بر زبان آنان قرار داده است.
حڪمت 308 :
ره آورد دوستى پدران(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود: دوستى ميان پدران ، سبب خويشاوندى فرزندان است. خويشاوندى به دوستى نيازمندتر است از دوستى به خويشاوندي.
حڪمت 307 :
مشكل مال غارت شده(اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: آدم داغدار مى خوابد، اما كسى كه مالش غارت شده نمى خوابد.
مى گويم: (معناى سخن امام، اين است كه انسان بر كشته شدن فرزندان بردبارى مى كند اما در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نيست).
حڪمت 306 :
نگهدارندگى أجل(اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: اجل ، نگهبان خوبى است
حڪمت 305 :
غيرتمندى و ترك زنا(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود: غيرتمند هرگز زنا نمى كند.
حڪمت 304 :
ضرورت پاسخ دادن به درخواست ها(اخلاقى، اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: نيازمندى كه به تو روى آورده فرستادة خداست ، كسى كه از يارى او دريغ كند، از خدا دريغ كرده، و آن كس كه به او بخشش كند، به خدا بخشيده است.
