حڪمت 325 :
  اندوه عزاى محمد بن ابى بكر(سياسى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (آنگاه كه خبر كشته شدن محمد بن ابى بكر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او ، به اندازه شادى شاميان است، جز آن كه از آن يك دشمن ، و از ما يك دوست كم شد.
 
 

 حڪمت 324 :
  خدا ترس در خلوتگاهها (اخلاقى، اعتقادى، تربيتى)

و درود خدا بر او ، فرمود: از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهيزيد، زيرا همان كه گواه است، داورى كند.
 

حڪمت 323 :
  علل انحراف خوارج(سياسى، اعتقادى)

و درود خدا بر او ، فرمود: (در جنگ نهروان هنگامى كه از كنار كشتگان خوارج مى گذشت فرمود) واى به حال شما! آن كه شما را فريب داد به شما زيان رساند. پرسيدند چه كسى آنان را فريفت، اى امير المؤمنين [عليه السلام]؟در جواب فرمود: شيطان گمراه كننده، و نفسى كه به بدى فرمان مى دهد ، آنان را به آرزوها مغرور ساخت ، و راه گناه را بر ايشان آماده كرد، و به آنان وعده پيروزى داد ، و سر انجام به آتش جهنم گرفتارشان كرد.
 

 حڪمت 322 :
  ضرورت تقويت روحيه مردم پس از جنگ(سياسى، اجتماعى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (وقتى امام از جنگ صفين باز مى گشت، به محله شباميان  رسيد، او از گريه زنان بر كشتگان جنگ را شنيد، ناگاه حرب بن شُرحبيل شبامى، بزرگ قبيلة شباميان خدمت امام رسيد به او فرمود)
آيا آن گونه كه مى شنوم ، زنان شما بر شما چيره شده اند؟ چرا آنان را از گريه و زارى باز نمى داريد؟ (حرب پياده و امام سوار بر اسب مى رفتند ، به او فرمود) باز گرد، كه پياده رفتن رييس قبيله اى چون تو پشت سر من ، موجب انحراف زمامدار و زبونے مؤمن است.
 

حڪمت 321 :
  قاطعيت رهبرى در مشورت(سياسى، اجتماعى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (عبدالله بن عباس در مسئله اى نظر داد كه امام آن را قبول نداشت و فرمود) بر تو است كه رأى خود را به من بگويى، و من باید پيرامون آن بينديشم ، آنگاه اگر خلاف نظر تو فرمان دادم بايد اطاعت كني!

حڪمت 320 :
  روش صحيح پرسیدن (علمى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (شخصى مسئله پيچيده اى سؤال كرد، فرمود: ) براى فهميدن بپرس ، نه براى آزار دادن ؛ كه نادان آموزش گيرنده، همانند داناست، و همانا داناى بى انصاف چون نادان بهانه جو است!.

حڪمت 319 :
  ره آورد شوم تهيدستى(اقتصادى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (به پسرش محمد حنفيه سفارش كرد) اى فرزند! من از تهيدستى بر تو هراسناكم ، از فقر به خدا پناه ببر ، كه همانا فقر ، دين انسان را ناقص ، و عقل را سرگردان ، و عامل دشمنى است.
 
 

حڪمت 318 :
  قاطعيت در مبارزات(سياسى، نظامى)
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (از امام پرسيدند: با كدام نيرو بر حريفان خود پيروز شدي؟ فرمود)
كسى را نديدم جز آن كه مرا در شكست خود يارى مى داد!.
مى گويم: (امام به اين نكته اشاره كرد كه هيبت و ترس مولايمان در دلها جاى مى گرفت)

حڪمت 317 :
  اختلاف مسلمين و انحراف يهوديان(اعتقادى، سياسى)  .
 
و درود خدا بر او ، فرمود: (شخصى يهودى ، به امام گفت: هنوز پيامبرتان را دفن نكرده، درباره اش اختلاف كرديد، امام فرمود:)
ما درباره آنچه كه از او رسيده اختلاف كرديم، نه در خود او ؛ اما شما يهوديان ، هنوز پاى شما پس از نجات از درياى نيل خشك نشده بود كه به پيامبرتان گفتيد:” براى ما خدايى بساز، چنانكه بت پرستان خدايى دارند!” و پيامبر شما گفت: “شما مردمى نادانيد".
 

حڪمت 316 :
  پيشواى مؤمنان و تبهكاران(اعتقادى،اقتصادى)
 
 
و درود خدا بر او ، فرمود: من پيشواى مؤمنان ، و مال ، پيشواى تبهكاران است.
مى گويم: (معناى سخن امام ، اين است كه مؤمنان از من پيروى مى كنند و بدكاران پيرو مال مى باشند آنگونه كه زنبورانِ عسل از رئيس خود اطاعت مى كنند)