حڪمت 309 :
ارزش گمان مؤمن(اخلاقى، معنوى)
و درود خدا بر او ، فرمود: از گمان مؤمنان به بپرهيزيد كه خدا حق را بر زبان آنان قرار داده است.
حڪمت 308 :
ره آورد دوستى پدران(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود: دوستى ميان پدران ، سبب خويشاوندى فرزندان است. خويشاوندى به دوستى نيازمندتر است از دوستى به خويشاوندي.
حڪمت 307 :
مشكل مال غارت شده(اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: آدم داغدار مى خوابد، اما كسى كه مالش غارت شده نمى خوابد.
مى گويم: (معناى سخن امام، اين است كه انسان بر كشته شدن فرزندان بردبارى مى كند اما در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نيست).
حڪمت 306 :
نگهدارندگى أجل(اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: اجل ، نگهبان خوبى است
حڪمت 305 :
غيرتمندى و ترك زنا(اخلاقى، اجتماعى)
و درود خدا بر او ، فرمود: غيرتمند هرگز زنا نمى كند.
حڪمت 304 :
ضرورت پاسخ دادن به درخواست ها(اخلاقى، اقتصادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: نيازمندى كه به تو روى آورده فرستادة خداست ، كسى كه از يارى او دريغ كند، از خدا دريغ كرده، و آن كس كه به او بخشش كند، به خدا بخشيده است.
حڪمت 303 :
ارزش دنيا دوستى(اخلاقى، تربيتى)
و درود خدا بر او ، فرمود: مردم فرزندان دنيا هستند و هيچ كس را بر دوستى مادرش نمى توان سرزنش كرد.
حڪمت 302 :
نياز انسان به دعا(معنوى)
و درود خدا بر او ، فرمود: آن كس كه به شدت گرفتار دردى است نيازش به دعا بيشتر از شخص تندرستى كه از بلا در امان است، نمى باشد.
حڪمت 301 :
احتياط در فرستادن پيك ها و نامه ها(اجتماعى، سياسى)
و درود خدا بر او ، فرمود: فرستاده تو بيانگر ميزان عقل تو ، و نامه تو گوياترين سخنگوى تو است!.
حڪمت 300 :
شگفتى روزى بندگان (اعتقادى)
و درود خدا بر او ، فرمود: (از امام پرسيدند چگونه خدا با فراوانى انسان ها به حسابشان رسيدگى مى كند؟ آن چنان كه با فراوانى آنان روزيشان مى دهد! (و باز پرسيدند چگونه به حساب انسان ها رسيدگى مى كند كه او را نمى بينند، فرمود) همان گونه كه آنان را روزى مى دهد و او را نمى بينند.
